ΜΙΑ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ......
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ακόμα να ξεχάσω εκείνο το ιδιοφυές εργο που προβλήθηκε τον περασμένο αιώνα (τον δεκατοεννατο αιωνα ) , την ταινία με την οποία άρχισαν όλα, την ΑΦΙΞΗ ΤΟΥ ΤΡΕΝΟΥ ΣΤΟ ΣΤΑΘΜΟ ΤΗΣ ΛΑ ΣΙΟΤΑ, του Αυγουστου Λυμιερ.
Η ταινία αυτή ήταν απλούστατα αποτέλεσμα της ανακάλυψης της κάμερας, του φιλμ και της μηχανής προβολής. Το θέμα διαρκούσε μόλις μισό λεπτό και έδειχνε ενα ηλιόλουστο τμήμα σιδηροδρομικού σταθμού , με κυρίους και κυρίες που έκοβαν βόλτες, και το τρένο που ερχόταν από το βάθος της εικόνας και κατευθυνόταν ολόισια στο φακό. Καθώς το τρένο πλησίαζε , πανικός άρχισε να κυριεύει την αίθουσα, οι θεατές πετάχτηκαν απάνω και τόβαλαν στα πόδια. ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ. Δεν ήταν απλώς ζήτημα τεχνικής ή κάποιος νέος τρόπος αναπαράστασης του κόσμου : είχε δημιουργηθεί μια νέα αισθητική αρχή. ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ στην ιστορία των τεχνών, στην ιστορία της ΠΑΙΔΕΙΑΣ , ο άνθρωπος βρήκε τρόπο να αποτυπώσει το χρόνο, και ταυτόχρονα τη δυνατότητα να τον αναπαράγει στην οθόνη κατα βούληση, να τον επαναλάβει και να επιστρέψει σ αυτόν. Απέκτησε ΜΙΑ ΜΗΤΡΑ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΧΡΟΝΟΥ. Αφου είδε και κατέγραψε το χρόνο, μπορούσε πλεον να τον διατηρήσει χρόνια ολόκληρα (Θεωρητικά για πάντα) σε μεταλλικά κουτια.
ΥΓ. ΕΓΡΑΨΕ Ο ΑΝΤΡΕΙ ΤΑΡΚΟΦΣΚΙ
ΥΓ. ΜΟΥ ΘΥΜΙΣΕ Η GREEDLF/1001
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου