ΑΝΕΜΕ ! Η ΒΑΛΙΤΣΑ ΤΟΥ ΑΚΡΙΘΑΚΗ ...

Εν αρχή ην το τσικι-τσικι.

Ένα παιδί μουτζουρώνει χαρτιά

με μεγάλη σοβαρότητα.

Ζωγραφίζει παιχνίδια:

ένα αεροπλανάκι, μια βάρκα,

τη ρόδα του λούνα-παρκ.

Λαμπάκια αναβοσβήνουν.

Το ξύλινο αλογάκι χλιμιντρίζει.

Ακούγεται ο κρότος μιας ροκάνας

-κι όλα τινάζονται στον αέρα.

Τότε ο Αλέξης παίρνει μια βαλίτσα

κι αρχίζει να τριγυρνάει

στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα

για να βρει τα συντρίμμια.

Και είναι τόση η επιμονή του ,

που όλο και κάτι βρίσκει:

το ξεβαμμένο ξύλο μιας βάρκας,

το χέρι μιας κούκλας,

μισό φτερό αεροπλάνου.

Τα μαζεύει και τα βάζει μέσα στη βαλίτσα.

ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ

ΝΑ ΑΝΑΣΥΝΑΡΜΟΛΟΓΗΣΕΙ

ΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΟΝΕΙΡΟ.

Το θαλασσόξυλο είναι μια βάρκα,

το φτερό του αεροπλάνου κατάρτι,

το χέρι της κούκλας πηδάλιο.

Πάνω σε μια χάρτινη θάλασσα

ζωγραφίζει βέλη πορείας

για να μη χάσει

κι αυτό το παιχνίδι το δρόμο του

και βουλιάξει.

Το ξαναβάζει στη βαλίτσα

κι αρχίζει να γυρίζει τον κόσμο.

Ψάχνει να βρει μεγάλους

που΄ναι κι αυτοί παιδιά ,

και τότε ανοίγει τη βαλίτσα και

τους δείχνει το παράξενο παιχνίδι.

Για όλους τους άλλους η βαλίτσα μένει κλειστή .

Μα ταξιδεύει.

Οι βαλίτσες είναι για να ταξιδεύουν.

Κι αυτό που έχει σημασία είναι το ταξίδι-όχι;;;

ΥΓ. ΕΓΡΑΨΕ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΤΑΧΤΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ Α. ΑΚΡΙΘΑΚΗ

ΥΓ. ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ ΑΝΕΜΕ. ΧΑΙΡΟΜΑΙ.