Τι έχει κάνει; Ευτυχής ναυαγός στο νησί του,
εκδότης μαθητικού περιοδικού,
εργάτης στη Γαλλία ,
δάσκαλος γαλλικών στο Αϊβαλί,
αναχωρητής στον Άγιον Όρος,
συντηρητής στην Αίγυπτο ,
σκηνογράφος,
μεταφραστής;
......
Συνοικία Κυπριάδου . Στο φως της εξώπορτας του κήπου πεταρίζουν κουνουπάκια. Ο Νίκος Καζαντζάκης τον αγκαλιάζει και τον λέει πρωτομάστορα του ελληνικού λόγου. Νύχτα και φέγγει το καντήλι, ήρεμες αναπνοές. Τον ξυπνά ένα φρικαλέο μουγκρητό. Ένας πεθαμένος γνωστός του τον επισκέπτεται και του περιγράφει την κόλαση. Ξεθάβει τον Λεοκάντιο Κάλβο. Ξαπλωμένος καταγής αφουγκράζεται πως μεγαλώνουν τα φυτά. Καταγράφει την εκτέλεση του Ιγνάτιου Φόβου. Ταξιδεύει στο νησί του διαόλου. Αρθρογραφεί στον ορθόδοξο Τύπο εναντίον των ενωτικών και των παπικών. Συντάσσει ιστορίες δαιμονίων, στους καιρούς των ευσεβεστάτων βασιλέων και των πολυχρονεμένων πατισαχ. Η χειρότερη εκδούλευση σ΄ ένα εξεγερμένο έφηβο είναι να του πεις ότι έχει δίκιο. Παράξενο: τα δάκρυα της ομορφιάς και του παράπονου συγχέονται με τα δάκρυα του πληγωμένου εγωισμού. Τα θρηνητικά συναξάρια του κυρ Φώτη μπορούν να διαβαστούν με τη γροθιά σφιγμένη. Προσπαθούμε να αναγνώσουμε την Ιστορία μας μ΄ έναν τρόπο που να μην μας πονάει. Γυρεύουμε το δίκιο μας και καταλήγουμε σε συμπλέγματα. Γέμισε ο τόπος κρύους βυζαντινούς τρούλους και κουρασμένες ευαισθησίες.
* Η παράδοση μένει πάντα ίδια και, μένοντας ίδια, γίνεται αλλιώτικη. Δεν είναι καθόλου όμορφη, αλλά είναι ωραία*
Πόσο χρεώνουμε για αυτά την πολεμική διδασκαλία του Κόντογλου;
Αν πάμε να ξεχωρίσουμε τα χαρακτηριστικά του , είναι αδύνατον να τον περιγράψουμε σε μια στατική εικόνα με συνέπεια.
Θυμώνει και βροντάει και χαμογελάει με προσήνεια.
Έχει χιούμορ και είναι πειραχτήρι.
Μπορεί να διασπά τις γενικότητες που βάζει ο ίδιος μπροστά του : άγιοι και πειρατές μοιράζονται το ίδιο βαθύ βλέμμα.
Υπερασπίζεται τον Βάρναλη και βραβεύει τον Σκαρίμπα.
Ομολογεί , αυτός, ο πολέμιος του ακαδημαϊσμού ,
ότι τον συγκινεί κάθε μέτρια θαλασσογραφία,
επειδή αγαπά τη θάλασσα.
Δεν χρειάζεται να ψάχνουμε αντινομίες όταν κάποιος φθάνει πολύ πέρα από τις προθέσεις του. Η προσωπική σύνθεση του κόσμου του είναι ένας χάρτης που δείχνει αναπάντεχες κατευθύνσεις. Η πρόκληση σήμερα είναι να τολμήσουμε ανοίκειες γειτονίες. Να τον διαβάσουμε παρέα με τους χιουμορίστες των φρι πρες. Να βάλουμε σιωπή στη θέση της κριτικής ευχέρειας.
Να αφαιρούμε όχι να προσθέτουμε.
Δάσκαλε, είναι δύσκολο να το πιστέψεις :
το αποτρόπαιο μοναστήρι σου,
το λεγόμενο Καταβύθιση, και
ο Θεός ο Κόνανος
κομίζουν μια γλυκιά ανάσα
στον Εικοστό Πρώτο αιώνα.
ΥΓ. ΕΓΡΑΨΕ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου