ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΝΑ ΖΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ ΚΑΠΟΙΟΥ ΑΛΛΟΥ....

... Το χέρι που κάνει το σημείο του Σταυρού και επαφίεται στον Κύριο για τον άρτο τον επιούσιο, σαν λουλούδι, όργανο αναπαραγωγής δια των πέντε αισθήσεων,

διαφέρει ουσιωδώς από το χέρι του εργαζόμενου, που καταντά να πιστεύει ότι αυτός έκανε και κάνει τον κόσμο, κι ότι έξω απ όσα κάνει ο ίδιος, εξασφαλίζοντας την προκοπή και ευτυχία του,

δεν υπάρχει τίποτα το αληθινό. !

...Ν.Γ. Πεντζίκης, απόσπασμα από το Μνήμης ένεκεν.

Αλήθεια, είναι μεγάλη επιστήμη να ζης από την ανάσα κάποιου άλλου,

καθώς γράφει ευστόχως σε μελέτημα

για τον Νίκο-Γαβριήλ Πεντζίκη ο μοναχός Πορφύριος.

Σχεδόν τρεις εβδομάδες συναπτές παραμονής μου

στο Αγιον Ορος μετά από τόσο καιρό, και

διδάσκομαι εκεί καθημερινώς

τούτη την επιστήμη ζωής

από την ανάσα του άλλου :

Παντού στο Αγιον Ορος

ένα διάχυτο κλίμα αλληλεγγύης,

φιλαλληλία ελεούσα που κυματίζει συνέχεια γύρω σου,

να σε βοηθεί, να σε στηρίζει ,

γοργοεπήκοος κεφάτη αρωγή

σε κάθε σου ανάγκη και ανημπόρια.

Άγιον Όρος: Η ανάσα του άλλου

μετά του πιστού της επιστήμης,

στήριγμα και όχι φόβος σου ,

όπως πρωτίστως υπάρχει η τάση να συμβαίνει σε μας , έξω.

Κι είναι μεγάλη επιστήμη

να ξέρεις ότι πάντοτε ζης

από την ανάσα κάποιου άλλου

και να το λες,

στον εαυτό σου και στους άλλους, και,

τούτη τη διαρκή αλληλοπεριχώρηση

ανάγκης δικής σου και συνδρομής του άλλου,

ανάγκης του άλλου και συνδρομής δικής σου,

να την εγκαθιδρύεις ως πολίτευμα: πολιτικό, ατομικό, κοινοτικό.

Και τότε, με απλότητα και περιστολή

του μέσα μας πτωτικού φόβου,

ξεπερνώ την νεύρωση

του φοβισμένου εγώ μου

κι αντί να διεκδικώ μιζέρια,

δηλαδή τα * δικαιώματα μου* ,

απαιτώ ευρυχωρία:

Κύριε, διπλανέ μου,

δίδαξον με τα δικαιώματα σου.

Τόσο απλό και τόσο

δυσχερώς ευχερές.

μια διδασκαλία ακούραστη

για τα δικαιώματα του διπλανού μας

έχουν να σου προτείνουν με το πρώτο τους

- υποχωρήσεως σημαντικόν-

ευλόγησον ευλογημένε,

οι καλόγεροι εκεί, στο Περιβόλι της Παναγίας.

.... Άγιον Όρος : Το μόνο στον κόσμο πολίτευμα,

όπου η ταπεινοφροσύνη ασκείται

για να υποθάλπει θερμά

την αυτοπεποίθηση του άλλου

κι όπου η μίζα λειτουργεί μονομερώς

υπέρ του άλλου,

του ευρισκομένου στην ανάγκη

και όχι στην ισχύν.

Γιατί, τούτο το ακαταπόνητο

μάτι, χέρι, μυαλό των καλογέρων,

που βρίσκεται στην αρχή, μέση και τέλος

του καθημερινού κατορθώματος,

όπως αυτό συντελείται στο Άγιον Όρος ,

δεν είναι ένα κατά κόσμον μυαλό,

ανθρωπαρέσκειας δείγμα και

νευρωσικής αυτάρκειας πεπλανημένον.

.........διότι το υπερ-τεχνοκρατικό χέρι

του αγιορείτη μοναχού

είναι ταυτοχρόνως και

* το χέρι που κάνει το σημείο του Σταυρού* ,

δηλαδή ένα χέρι που ξέρει και

θέλει να λογοδοτεί στην

* ανάσα κάποιου άλλου* .

Αγιορείτικο χέρι που σταυροκοπιέται,

ανοσοποιητικό σύστημα

έναντι πάσης απληστίας χθονίας.

Τούτη τη στιγμή,

όπως και για όλες τις μεθυστεροπρωθύστερες ,

το αγορείτικο πολίτευμα είναι

το πιο ποστ μόντερν πιασάρικο στέκι,

αν θες να πάψει

η νευρωσική σου ανθρωπαρέσκεια

και να μάθεις, επιτέλους,

πως είσαι μοναδικός,

γιατί * ζης από την ανάσα κάποιου άλλου* .

Κι αυτός ο Άλλος * ειν ευεργέτης μου μεγάλος* :

ο Μοναχός της αγιορειτικής υπεραναρχίας.

ΥΓ. ΚΩΣΤΑΣ Γ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ : ΦΙΛΟΚΑΛΟΥΜΕΝ ΜΕΤ ΑΝΤΑΡΣΙΑΣ.

ΥΓ. Αφιερωμένο στην μητέρα μου, ίσως τη βοηθήσει να λύσει το δίλημμα.

ΥΓ. Η φωτογραφία είναι από τον AMATEUR PHOTOGRAPHER

http://bilsot1.blogspot.com/ τον οποίο ευχαριστώ και για την φωτογραφία και γιατί μου θύμισε τον Ζουραρι.