κι εκείνος δεν έχανε τη διάθεσή του για περπάτημα και βάδιζε καλύτερα απο μένα.
Ωστόσο δεν αργούσε να κουραστεί, γιατί ο δρόμος που έψαχνε δε βρισκόταν στη θέση του.
Ποιο δρόμο έψαχνε άραγε;;;
Τη δημοσιά με τις καστανιές, που οδηγούσε στο σπίτι του στη Ρουμανία;;
Τη λεωφόρο, κοντά στην Ομόνοια, στην Αθήνα, όπου ο πατέρας του, πρόσφυγας από τη Ρουμανία, είχε εγκαταστήσει τα τρία του παιδιά και προσπαθούσε να τα ζήσει σ ΄ένα σπίτι χωρίς θέρμανση αλλά αρρριστοκρατικό!
*....δεν είχαν να φάνε, αλλά, στο τραπέζι, ο πατέρας είχε πάντα στα γόνατα μια άσπρη λινή πετσέτα..*
Τι εψαχνε λοιπόν ο Ιάνης;;
Το σχολείο του στις Σπέτσες;;
Τις φυλακές, το στρατόπεδο των κρατουμένων;
Το σπίτι του στην Αμερική;;
Νομίζω τίποτε από αυτά δεν τον βασάνιζαν.
και πολύ λιγότερο τα ελεεινά ξενοδοχεία
όπου πέρασε τον πρώτο καιρό στη Γαλλία .
Μονάχα η μητέρα του....και ο Δούναβης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου