Μια καλοκαιριάτικη μέρα , ο Ιάνης Ξενάκης, μεγάλος μουσικός, αγαπημένος σύζυγος και φίλος για μισό αιώνα, ΧΑΝΕΤΑΙ σε ένα βουνό της Κορσικής.
ΔΕΝ βρίσκει το μονοπάτι για να γυρίσει στο σπίτι.
ΕΙΝΑΙ η αρχή μιας αρρώστιας που θα του αφαιρέσει σιγά σιγά τη μνήμη και που θα τον απομονώσει στη σιωπή, που θα τον απομακρύνει οριστικά απο τα πράγματα της ζωής.
Η γυναίκα του Φρανσουαζ, διηγείται αυτη την πορεία προς την αποπροσωποποίηση και το θάνατο και θυμάται στιγμές χαράς, θυμού, θλίψης και πανικού που πέρασε μαζί του, στιγμές στη θάλασσα και στιγμές στα ασθενοφόρα, στιγμές στο σπίτι κι άλλες στιγμές ανάμεσα σε αρρώστους, σε φτωχούς αρρώστους της νύχτας. Στιγμές, ώρες, νύχτες, ολόκληρες στα δημόσια νοσοκομεία.
Ομως το ***ΚΟΙΤΑ ΠΩΣ ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΜΑΣ***
δεν είναι μόνο η περιγραφή μιας ασθένειας,
αλλά κυρίως το τρυφερό χρονικό της προαναγγελθείσης απώλειας,
της αδυσώπητης μοίρας.
υγ. Ιάνης Ξενάκης 1922-2001 .
η αρχιτεκτονική τον οδήγησε στη μουσική.
χρησιμοποιώντας τα μαθηματικά,
την επιστήμη των υπολογιστών και
τη θεωρία των παιγνίων
έγραψε πρωτοποριακά μουσικά έργα
θεωρείται ο ιδρυτής
της λεγόμενης *στοχαστικής* μουσικής.
Δεσποινα ερχομαι κοντα σου για να θαυμασω το υπεροχο πνευμα σου.Εγω με τη δικη μου λογικη δεν μπορεσα να καταλαβω και να απολαυσω τη μουσικη του Ξενακη.Αλλα αυτο δεν σημαινει οτι δεν εχει δημιουργησει ενα αξιολογο μουσικο εργο.Αυτο που θαυμαζα στον Ξενακη ηταν το θαρρος και η δυναμικη του σταση απεναντι στη ζωη.Νεος ακομα ηταν ενταγμενος στην αριστερα και ειχε πολεμησει στη μαχη της Αθηνας στα Δεκεμβριανα οπου ειχε τραυματιστει βαρεια στο προσωπο.Απο τοτε κρατησε ενθυμιο ενα τεραστιο σημαδι που παραμορφωνε το προσωπο του αλλα συνεχισε να δινει τις δικες του μαχες μεχρι το τελος.Καποιοι ανθρωποι οταν φευγουν αφηνουν πισω τους κενο που δεν συμπληρωνεται.Και νομιζω πως ο Ξενακης ηταν ενας απο αυτους.Ηταν μια αλλη εποχη με τους δικους της ηρωες και τις δικες της θεωριες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιάννα ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, αλλα ένα τίποτα είμαι, που διαβάζει, βλέπει, ακούει, μαθαίνει, συγκινείται και μοιράζεται...εχεις δίκιο δεν είναι εύκολο να καταλάβει κάποιος και να απολαύσει τη μουσική του Ξενάκη, ούτε εγώ, αλλά αυτό που κάνω είναι να κλείνω τα μάτια και να αιωρούμαι στο σκοτάδι ακούγοντας τη μουσική του..
ΑπάντησηΔιαγραφή