Αύγουστος...

Ο Αύγουστος στα νοσοκομεία

δεν είναι ο μήνας που ξέρετε

δεν είναι έκλυση αισθήσεων

και τ΄άλλα δροσερά περάσματα της ψυχής.

Δεν είναι το λινό άσπρο τραπεζομάντηλο

με τα πρωινά κομμένα σύκα στο τραπέζι.

Ο Αύγουστος στα νοσοκομεία

κολλά λάσπη στο στήθος σου

και δεν τον απαλύνουν ηρεμιστικά και παυσίπονα.

Ο Αύγουστος στα νοσοκομεία,

πως να το πω ;;;

σκοτώνει....

υγ. Εν μέσω αλαλαζόντων. Γ.Στογιαννιδης

υγ. η φωτογραφία είναι απο το Blog

Φωτογραφίες Δια Χειρός. Ευχαριστώ.

Το άλλοθι...

Συνήθως τα πρωινά ασχολούμαι με τα ποητικά μου

ή μη έχοντας τίποτε άλλο να κάνω

αφαιρούμαι

κοιτάζοντας τα πουλιά της τραπεζαρίας.

Διόλου δεν περνά απ΄ το νου μου

ότι τούτη την ώρα

κάτι κακό μπορεί να συμβαίνει στον κόσμο

επειδή κανένα ύποπτο ήχο δεν άκουσα.

Με τούτα και με άλλα

προετοιμάζω το εύθραυστο άλλοθί μου....

υγ.1. Γ.Ξ.Στογιαννιδης .

υγ. 2. η φωτογραφία είναι από το Βlog

Φωτογραφίες δια Χειρος. Ευχαριστώ.

Εξω απ΄την πόρτα...

Στέκεται διστακτικός

έξω απ΄ την πόρτα.

Είναι τώρα καιρός που βασανίζεται

αν πρέπει ή όχι να μπει.

Τα βήματα του αλλού τον πηγαίνουν

εκεί που είναι εκεί που πήγαν οι άλλοι,

κι η μοναξιά

- ένα αποκαϊδι

που δε μοσχοβολάει πια- .

......................................

υγ.1. Γ.Ξ. Στογιαννίδης.

υγ. 2. η φωτογραφία είναι του φωτογράφου της διπλανής πόρτας. Ευχαριστώ.

ΥΓ. Προσπάθησε πιο πολύ......

Ακούγοντας....

Τη νύχτα μπαινόβγαιναν τα τρωκτικά.

Φάγαν τ΄αυτιά του τα όνειρά του,

δεν άντεξε. Πήρε ένα βάλιουμ

κι έκλεισε τα μάτια.

Τότε ένα ένα τα τρωκτικά

τρυπώναν στο πάτωμα

ενώ απ΄ την πόρτα οι παλιοί πιστωτές του

ορμήσαν απαιτητικοί.

Ακούγοντας

το λαίμαργο ηδονιστικό τραγάνισμα των τρωκτικών

ξανάπεσε βαρύς να κοιμηθεί.

Γ.Ξ. Στογιαννίδης. Εν μέσω αλαλαζόντων.

H ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ....

.......Η Ζωή είναι ένας Παράδεισος,

για όσους αγαπούν πολλά πράγματα με πάθος....

τους ανθρώπους, το φαγητό, τα λουλούδια,

τη μουσική, το χορό, τα βιβλία,

την Τέχνη, τις αναμνήσεις, την ποίηση,

την οικογένεια, τη μάθηση....

Ένας κατάλογος ατελείωτος.

Δεν χρειάζεται να ψάχνουμε

για τον παράδεισο στο μακρινό μέλλον.

ΟΣΟ πιο παθιασμένα

αγαπούμε πολλά πράγματα,

τόσο πιο εφικτό γίνεται

να ζήσουμε στον προσωπικό μας Παράδεισο ΤΩΡΑ !!!

υγ. Λεο Μπουσκαλια , λεωφορείο 9 για τον Παράδεισο.

υγ. η φωτογραφία είναι από το alittleloveliness.blog

ΔΕΝ......ΟΜΩΣ

ΔΕΝ γνωρίζω τη γαλλική γλώσσα.

ΔΕΝ έκανα διακοπές.

ΔΕΝ κολύμπησα στη θάλασσα ή σε ποτάμι, ή σε λίμνη ή σε πισίνα

ΔΕΝ διέκοψα το Χειμώνα μου ,

σε καμιά παραλία δεν απόλαυσα την δύση του ήλιου...

ΟΜΩΣ.....

μια μέρα εντελώς ξαφνικά

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΗΡΘΕ ΣΕ ΜΕΝΑ ,

κατέκλυσε δροσερά και ευχάριστα,

την καρδιά και το μυαλό μου,

μου χάρισε το Καλοκαίρι,

μια καλή νεράιδα με το όνομα a-prosar,

που με μαγικό ραβδί , τις λέξεις της :

** και έτσι απλά, το καλοκαίρι απέκτησε τον ήχο του**

μου χάρισε το καλοκαίρι , μέσα στη βαρυχειμωνιά μου...

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΩΩΩΩΩΩΩ!!!!!!!

..ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΕΤΟΙΑ *ΚΑΤΙ* ..

... Στο Εφετείο... πρωί.....Αύγουστος...

στα γραφεία κλιματιστικά...δροσερά γραφεία....

δροσιά παντού......

ακόμη και στους διαδρόμους,

γραφεία φωτεινά...

με παράθυρα...

άνετα...... ήσυχα

λόγω Αυγούστου

μπαίνεις.....

υπάλληλοι...ησυχία...μόνοι...

αδιάφοροι....καπνίζουν...

σε κοιτάνε......

λες καλημέρα..

βαριούνται να σου ανταποδώσουν..

την καλημέρα...

μόνο σε κοιτάνε.....

το βλέμμα τους είναι αυτό που σου λέει:

κλέβεις τον αέρα που αναπνέουμε...

το αντιπαρέρχεσαι.... πρέπει να

κάνεις τη δουλειά σου....

αδιαφορούν...

ολοφάνερο ότι δεν έχουν καμιά διάθεση

να εξυπηρετήσουν...

ΟΧΙ να εξυπηρετήσουν,

να κάνουν την δουλειά τους,

αυτή για την οποία πληρώνονται ..

σίγουρα δεν πληρώνονται 20 σεντς την ώρα

όπως πληρωνόταν ο Γιαν Λι ....

εκεί μακριά στο κινέζικο εργοστάσιο...

....αυτοί είναι γραμματείς του εφετείου..

δεν είναι εργαζόμενοι γνωστοί ως αριθμοί..

αυτοί περπατάνε σε δροσερούς διαδρόμους

και *εργάζονται* σε δροσερά γραφεία..

είναι Αύγουστος.....

...... τι θέλεις και ήρθες σήμερα;;;;;;

σε ρωτάνε.... χωρίς ντροπή.....

..................... για απλά αντίγραφα ενός φακέλου!!

σημαντικά για την υπόθεση υπόδικου,

...είναι η υποχρέωση τους να με εξυπηρετήσουν..

γραμματείς δικαστηρίων= γραμματειακή υποστήριξη

των λειτουργών και των υπηρετών της δικαιοσύνης...

.................................................

Τα αιώνια διλήμματα.

Έρχονται και ξανάρχονται.

Ελευθερία ή Θάνατος;

ΕΡΓΑΣΙΑ ή ΤΕΜΠΕΛΙΑ;

Αξιοπρέπεια ή λεφτά;

Ήθος ή αίσχη;

*Λένος Χρηστίδης. *

...................................................

Αύγουστος, οι πολλοί λείπουν..

σε άδειες... σχεδόν κανείς δεν

τους ενοχλεί ζητώντας φακέλλους

.... επείγουσα περίπτωση...

χρειάζεται να πάρεις αντίγραφα...

πας......

τους......ενοχλείς....

έλα στο τέλος του μηνός,

σου λένε.....

για δυο απλές κινήσεις ....

Ανοίγει το φάκελλο , σου δίνει τα έγγραφα

--φεύγεις- φωτοτυπείς- έρχεσαι-

Παίρνει τα έγγραφα, κλείνει το φάκελλο.

ΤΟΣΟ ΑΠΛΟ.

.... σου μιλάνε απότομα....

τι ήθελες να έρθεις σήμερα;;;;;;

.........................................................

ΕΡΓΑΣΙΑ: κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα

που ασκείται με στόχο,

την δημιουργία ενός χρήσιμου

αποτελέσματος...

.........................................................

ΥΓ 1. Έφυγα άπρακτη και,

ακόμη αναρωτιέμαι

ΑΝ ΘΑ ήταν χρήσιμη

για αυτούς τους υπαλλήλους

μια μετάθεση σε εκείνο το εργοστάσιο

που δούλευε ο Γιαν Λι , βιδώνοντας βίδες

τα περισσότερα από τα 27 χρόνια της ζωής του

πολλές ώρες και καθημερινά

για 20 σεντς την ώρα ..

μέχρι το πρώτο δευτερόλεπτο

του θανάτου του

από υπερκόπωση ,

μόλις τελείωσε τη βάρδια του...

χαζή απορία;;; ίσως δεν τρέχει

το ΙΔΙΟ αίμα στις φλέβες

των εργαζομένων σε όλο τον κόσμο..

ΙΣΩΣ κάποιοι να είναι άνθρωποι

...ποιοι άραγε;;;

και κάποιοι να είναι *κάτι χωμάτινο*

...ποιοι άραγε;;;

ΥΓ 2. ...με την εργασία ο άνθρωπος

διαφοροποιήθηκε από τα ζώα και

δημιούργησε Πολιτισμό...

OTAN ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΟ *ΚΑΤΙ* ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ *ΤΙΠΟΤΑ*...

ΑΠΛΩΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ.....

Σωστε τα ζώα από τα κτήνη!

Πόσος πόνος, φρίκη και αγωνία...

χωρά στις αποσκευές ενός λεωφορείου των ΚΤΕΛ; Κανείς δεν μπορεί να ξέρει ακριβώς

(εκτός από κάποιες δύστυχες ψυχές),

σχεδόν όλοι όμως μπορούν να υποπτευτούν...

Εκτός από κάποιους οδηγούς!

Η καταγγελία που έφτασε στο «ΕΨΙΛΟΝ» από αναγνώστη της στήλης σοκάρει!

Την Τρίτη 1 Ιουνίου ο Γιάννης Μουρτίκας πήγε στο ΚΤΕΛ του Κηφισού για να ταξιδέψει για το Αίγιο μαζί με το σκύλο του Μπούμπη.

Ένας αρσενικός γλυκύτατος σκυλάκος, φάτσας και όχι ράτσας.

Για την ακρίβεια, μια υπέροχη διασταύρωση αρσενικού μπασέ (στο σώμα) με μουσουδίτσα λαμπραντόρ και μπεζ τρίχωμα.

Τον είχε υιοθετήσει από τη δική μας φάρμα και είχαν περάσει σχεδόν έξι μήνες κοινής ζωής.

Λίγο πριν από τις 3.30 το απόγευμα ο κ. Μουρτίκας αντιμετώπισε την πρώτη δυσάρεστη έκπληξη.

«Στις αποσκευές κατευθείαν» του είπε ο οδηγός, αναφερόμενος στον Μπούμπη.

Και ας μην είχε ρωτήσει αν είχε πρόβλημα κάποιος από τους επιβάτες.

Ο κ. Μουρτίκας αντέδρασε, αλλά ο οδηγός ήταν αμετάπιστος.

Εγκλωβισμένος στις αποσκευές, σε έναν χώρο με απίστευτο θόρυβο, σκοτάδι και λιγοστό αέρα, ο Μπούμπης έκλαιγε ασταμάτητα μέχρι τον Ισθμό, όπου και έγινε στάση.

Αλλά ακόμη και εκεί ο οδηγός αρνήθηκε να του ανοίξει για να του δώσει όπως ζήτησε ο Γιάννης Μουρτίκας

λίγο νερό.

Οταν φτάσανε στο Αίγιο,

ο Μπούμπης ήταν νεκρός!

Αλλά και αυτό γιʼ αυτούς τους κυρίους που θέλουν να λέγονται «άνθρωποι» ήταν φυσιολογικό.

«Δεν μου ζήτησαν ούτε συγγνώμη και αρνούνται ακόμη και σήμερα να μου ανακοινώσουν το όνομα του οδηγού»

επισημαίνει ο Γ. Μουρτίκας.

«Και, όπως έμαθα, το ίδιο ακριβώς είχε συμβεί δυο βδομάδες πριν σε μια κοπέλα που ταξίδεψε από τα Μέγαρα στην Πάτρα» συμπληρώνει.

Και επειδή οι διακοπές έχουν ξεκινήσει και τουλάχιστον όσοι σέβονται τη ζωή και τα ζώα δεν μπορούν να αφήσουν αυτό το έγκλημα να συνεχιστεί (και, μάλιστα, να μένει ατιμώρητο) προσέξτε!

Μην αφήσετε κανέναν να κάνει κακό στους πιστούς μας φίλους.

ΥΓ. ΑΡΓΥΡΩ Κ. ΜΩΡΟΥ- ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

ΥΓ. Ο ΟΔΗΓΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ,

ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΧΩΜΑΤΙΝΟ *ΚΑΤΙ*

ΠΟΥ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ * ΤΙΠΟΤΑ*

ΕΝΩ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ κύριος ΑΝΘΡΩΠΟΣ....

ΙΣΩΣ ΤΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΖΩΟΛΟΓΙΚΟ ΚΗΠΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟ ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΖΩΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.....

Η ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΙΑ ΜΕΤΑΘΕΣΗ ΣΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΝΟΤΙΑΣ ΚΙΝΑΣ......

ΙΣΩΣ τοτε ισως υπήρχε κάποια πιθανότητα

για αυτον τον οδηγό να γίνει από *τίποτα* ...

κάτι...ισως...

ΜΟΥ ΖΗΤΗΘΗΚΕ ΝΑ ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΩ...ΠΑΡΑΚΑΛΩ..

Χάθηκε το βράδυ της Τετάρτης, 21 Ιουλίου 2010, από την περιοχή του Ωρωπού, το ηλικίας 13 μηνών αρσενικό ασπρόμαυρο pointer της φωτογραφίας. Φορούσε μαύρο κολάρο και λευκό Scalibor.

Eίναι σκυλί συντροφιάς και ΔΕΝ ΚΥΝΗΓΑΕΙ.

Δίνεται ΑΜΟΙΒΗ σε όποιον βοηθήσει στην ανεύρεσή του.

Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6996851051

ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΝΑ ΖΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ ΚΑΠΟΙΟΥ ΑΛΛΟΥ....

... Το χέρι που κάνει το σημείο του Σταυρού και επαφίεται στον Κύριο για τον άρτο τον επιούσιο, σαν λουλούδι, όργανο αναπαραγωγής δια των πέντε αισθήσεων,

διαφέρει ουσιωδώς από το χέρι του εργαζόμενου, που καταντά να πιστεύει ότι αυτός έκανε και κάνει τον κόσμο, κι ότι έξω απ όσα κάνει ο ίδιος, εξασφαλίζοντας την προκοπή και ευτυχία του,

δεν υπάρχει τίποτα το αληθινό. !

...Ν.Γ. Πεντζίκης, απόσπασμα από το Μνήμης ένεκεν.

Αλήθεια, είναι μεγάλη επιστήμη να ζης από την ανάσα κάποιου άλλου,

καθώς γράφει ευστόχως σε μελέτημα

για τον Νίκο-Γαβριήλ Πεντζίκη ο μοναχός Πορφύριος.

Σχεδόν τρεις εβδομάδες συναπτές παραμονής μου

στο Αγιον Ορος μετά από τόσο καιρό, και

διδάσκομαι εκεί καθημερινώς

τούτη την επιστήμη ζωής

από την ανάσα του άλλου :

Παντού στο Αγιον Ορος

ένα διάχυτο κλίμα αλληλεγγύης,

φιλαλληλία ελεούσα που κυματίζει συνέχεια γύρω σου,

να σε βοηθεί, να σε στηρίζει ,

γοργοεπήκοος κεφάτη αρωγή

σε κάθε σου ανάγκη και ανημπόρια.

Άγιον Όρος: Η ανάσα του άλλου

μετά του πιστού της επιστήμης,

στήριγμα και όχι φόβος σου ,

όπως πρωτίστως υπάρχει η τάση να συμβαίνει σε μας , έξω.

Κι είναι μεγάλη επιστήμη

να ξέρεις ότι πάντοτε ζης

από την ανάσα κάποιου άλλου

και να το λες,

στον εαυτό σου και στους άλλους, και,

τούτη τη διαρκή αλληλοπεριχώρηση

ανάγκης δικής σου και συνδρομής του άλλου,

ανάγκης του άλλου και συνδρομής δικής σου,

να την εγκαθιδρύεις ως πολίτευμα: πολιτικό, ατομικό, κοινοτικό.

Και τότε, με απλότητα και περιστολή

του μέσα μας πτωτικού φόβου,

ξεπερνώ την νεύρωση

του φοβισμένου εγώ μου

κι αντί να διεκδικώ μιζέρια,

δηλαδή τα * δικαιώματα μου* ,

απαιτώ ευρυχωρία:

Κύριε, διπλανέ μου,

δίδαξον με τα δικαιώματα σου.

Τόσο απλό και τόσο

δυσχερώς ευχερές.

μια διδασκαλία ακούραστη

για τα δικαιώματα του διπλανού μας

έχουν να σου προτείνουν με το πρώτο τους

- υποχωρήσεως σημαντικόν-

ευλόγησον ευλογημένε,

οι καλόγεροι εκεί, στο Περιβόλι της Παναγίας.

.... Άγιον Όρος : Το μόνο στον κόσμο πολίτευμα,

όπου η ταπεινοφροσύνη ασκείται

για να υποθάλπει θερμά

την αυτοπεποίθηση του άλλου

κι όπου η μίζα λειτουργεί μονομερώς

υπέρ του άλλου,

του ευρισκομένου στην ανάγκη

και όχι στην ισχύν.

Γιατί, τούτο το ακαταπόνητο

μάτι, χέρι, μυαλό των καλογέρων,

που βρίσκεται στην αρχή, μέση και τέλος

του καθημερινού κατορθώματος,

όπως αυτό συντελείται στο Άγιον Όρος ,

δεν είναι ένα κατά κόσμον μυαλό,

ανθρωπαρέσκειας δείγμα και

νευρωσικής αυτάρκειας πεπλανημένον.

.........διότι το υπερ-τεχνοκρατικό χέρι

του αγιορείτη μοναχού

είναι ταυτοχρόνως και

* το χέρι που κάνει το σημείο του Σταυρού* ,

δηλαδή ένα χέρι που ξέρει και

θέλει να λογοδοτεί στην

* ανάσα κάποιου άλλου* .

Αγιορείτικο χέρι που σταυροκοπιέται,

ανοσοποιητικό σύστημα

έναντι πάσης απληστίας χθονίας.

Τούτη τη στιγμή,

όπως και για όλες τις μεθυστεροπρωθύστερες ,

το αγορείτικο πολίτευμα είναι

το πιο ποστ μόντερν πιασάρικο στέκι,

αν θες να πάψει

η νευρωσική σου ανθρωπαρέσκεια

και να μάθεις, επιτέλους,

πως είσαι μοναδικός,

γιατί * ζης από την ανάσα κάποιου άλλου* .

Κι αυτός ο Άλλος * ειν ευεργέτης μου μεγάλος* :

ο Μοναχός της αγιορειτικής υπεραναρχίας.

ΥΓ. ΚΩΣΤΑΣ Γ. ΖΟΥΡΑΡΙΣ : ΦΙΛΟΚΑΛΟΥΜΕΝ ΜΕΤ ΑΝΤΑΡΣΙΑΣ.

ΥΓ. Αφιερωμένο στην μητέρα μου, ίσως τη βοηθήσει να λύσει το δίλημμα.

ΥΓ. Η φωτογραφία είναι από τον AMATEUR PHOTOGRAPHER

http://bilsot1.blogspot.com/ τον οποίο ευχαριστώ και για την φωτογραφία και γιατί μου θύμισε τον Ζουραρι.

Το τελευταίο κάλεσμα ...

Πότε θα ξανάρθεις;

Σε σένα μιλάω ανθισμένο μου κορίτσι

που 'χεις για πατρίδα την άνοιξη

και για σπίτι τα παιδικά μου παραμύθια.

Έρωτά μου εσύ,

οπλισμένε με τα βέλη του θανάτου...

Σκονισμένος ξαναγυρνώ από

μισό αιώνα απόσταση

να χτίσω

με τα πενήντα μου χρόνια ένα σπιτάκι,

να καθίσω μέσα και να σε περιμένω!

Γι' αυτό αγόρασα κι ένα κλουβί

γεμάτο τραγούδια και

μια κούνια

που να σε παίρνω και να σε πετώ

ως τα σύννεφα-

έλα... Και θα δείς!

Θα σκαρφαλώσω με τη σκάλα μας

στη μικρή μας κληματαριά

για να σου κόψω ένα άστρο

που με περιμένει εκεί

από τότε που ήμουνα παιδάκι...

Απαρηγόρητος τριγυρνώ

στους θολούς δρόμους

έχοντας για συντροφιά μου

τη μοναξιά και

φορώντας για καπέλο

το ξεθωριασμένο φωτοστέφανο

ενός αγίου

που κλεψα από

ένα ερημικό ξωκκλήσι.

Έλα και μην αποξεχνιέσαι!

Τώρα!

Τώρα που 'μαι διψασμένος!!

Τώρα που 'μαι ξύπνιος!

Τώρα που 'μαι ορθός!

Τώρα που 'μαι άτακτος, άτακτος...

Γιατί από αύριο θα 'μαι φρόνιμος,

πολύ φρόνιμος....

Γιατί από αύριο θα κοιμάμαι

κάτω από ένα χωματένιο ουρανό,

μέσα σ' ένα οριζόντιο σπιτάκι

που ούτε και αυτό θα 'ναι δικό μου-

γιατί εγώ στον κόσμο αυτό τίποτα,

τίποτα δεν είχα δικό μου...

Όλα τα 'χα με το νοίκιο,

και τον ήλιο και τον ύπνο και τη ζωή

και από αύριο

θα νοικιάσω και τον θάνατό μου...

Και ξέρεις, πολύ φθηνά,

μια ζωή μια πήχη χώμα.

Μα για μένα απ' όλα το πιο αβάσταχτο,

το πιο πικρό δε θα 'ναι

που θα χάσω το φωτοστέφανό μου!

Για μένα το πιο πικρό θα 'ναι

που δε θα μπορέσω

να σηκωθώ στα πόδια μου

για να σκαρφαλώσω

στη μικρή μας κληματαριά

και να κόψω τ' άστρο που σου 'ταξα...

υγ. Το τελευταίο κάλεσμα . Μενέλαος Λουντέμης.

υγ. Το αγαπούσε ο Πέτρος.

υγ. .............................

Χρυσός κανόνας....

...................λέγε τι σιγης κρειτον ή σιγην έχε....................

υγ. μου το θύμισε η Κίρκη . ευχαριστω .

υγ. η φωτογραφία είναι από το catcitytalk.blogspot.com. ευχαριστω.

F 3839667...ΓΚΟΥΟΛΑΟΣΙ...

Η Λένα Διβάνη έγραφε το 2008 ......

....Οι πρωτοι μαρξιστές έλεγαν-και είχαν απόλυτο δίκιο-

ότι είναι απάνθρωπο να κάνουμε την ίδια δουλειά επί τριαντα πεντε χρόνια.
Πρότειναν λοιπόν να αλλαζουν ειδικότητα οι άνθρωποι κατα τακτα χρονικα διαστήματα
για να μην εκτροχιαστει το μυαλό τους απο τη βαρεμάρα.
Η βιομηχανική κοινωνία που χρειαζόταν εργατες εξειδικευμενους τις χλευασε τις θεωρίες τους

και αφησε ανθρωπους

να τρελαίνονται βιδώνοντας

μια συγκεκριμένη βίδα

κάθε μέρα επί οχτώ ώρες, επι μια αιωνιότητα ..

...... χθες ο Ρουσσος Βρανας γράφει στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ

............ τα περισσότερα απο τα 27 χρόνια της ζωής του

ο Γιαν Λι τα πέρασε σε ένα εργοστάσιο στη Νότια Κίνα,

βιδώνοντας βίδες σε συσκευες σαν τα λαπτοπ και τα κινητά,

που κάνουν πιο εύκολη τη δική μας ζωή

στο γιγάντιο εργοστάσιο της εταιρείας φοξκον δυτικων συμφερόντων

ήταν γνωστός με τον αριθμό F 3839667

στεκόταν στη γραμμή παραγωγής όλη μέρα , κάθε μέρα,

κάνοντας τις ίδιες μηχανικές κινήσεις για 20 σεντς την ώρα.

η οικογενεια του λέει πως συχνά η βάρδια του βαστούσε μέχρι και 35 ώρες.

μια νύχτα , ύστερα απο μια τετοια μαραθώνια βάρδια

σωριάστηκε νεκρός.

οι θάνατοι απο υπερκόπωση είναι τοσο συνηθισμένο στην Κίνα

που έχουν φτιάξει ειδική λέξη γι αυτό.

Γκουολαοσι.

Η * Κινέζικη Ημερησία * υπολογίζει πως 600.000 κινέζοι

βρισκουν τετοιο θανατο καθε χρόνο ,

οι περισσότεροι φτιαχνοντας πραγματα που αγοράζουμε εμείς.

τα αγοράζουμε χρόνια τώρα , ωσπου να σωριαστουν

οι κινέζοι εργάτες νεκροί.

Χαιρόμαστε που κερδίζουμε απο τη χαμηλή τιμή, ομως δεν γνωριζουμε το ανθρώπινο τιμημα.

Οι εργαζόμενοι της εταιρείας ΚΥΕ που συνεργαζεται με την μαικροσοφτ του Μπιλ Γκειτς δουλευουν σε γιγαντιες πόλεις -εργοστάσια

απο τις οποίες δεν φευγουν σχεδόν ποτέ.

δεκαπέντε λεπτά προτού πιάσουν δουλειά ,

παρουσιάζονται παρατεταγμένοι στον επιστάτη

που τους δινει στρατιωτικά παραγγελματα

Προσοχή ! κλίνατε επι δεξιά κλίνατε επ αριστερά.

ΥΓ. Γνωρίζω ανάγνωση και μπορώ να διαβάζω.

Βλέπω και μπορώ να διαβάζω .

Οταν διαβάζω , τι πρέπει να διαβάζω ;;

Οταν διαβαζω , τι να σκεφτώ;;;