Καλως ορίσατε Αφροδίτη και Ελπινίκη..

Με αυτό το ταπεινό βιβλίο

προσπάθησα να δείξω

την αλήθεια σχετικά με την κουζίνα

του αυτοκρατορικού παλατιού της Κίνας.

Ήταν ένα μέρος τραγικής ομορφιάς.

Από όλα όσα έμαθα εκεί,

ένα πράγμα ξεχωρίζει .

ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΜΟΙΡΑΖΕΤΑΙ.

Όταν ο δάσκαλος μου έστελνε τα πιάτα

που είχαν μείνει ανέγγιχτα

από τα τεράστια αυτοκρατορικά γεύματα

στους πρίγκιπες και τους ανώτατους αξιωματούχους,

τα έστελνε πάντοτε

ως ολοκληρωμένα γεύματα οκτώ ατόμων

συσκευασμένα σε λακαρισμένα κουτιά.

Ποτέ δεν έστελνε κάτι άλλο.

Πάντοτε για οκτώ άτομα.

ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ σε ένα γεύμα

δεν ήταν ποτέ

το ίδιο το φαγητό ,

μας δίδασκε,

αλλά πάντα η ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑ.

...............πήρε ένα καινούριο φύλλο χαρτί,

έγραψε ΚΟΥΑΝΣΙ στη μέση

και το έβαλε σε έναν κύκλο.

Αυτό ήταν . ΚΟΥΑΝΣΙ.

Μπορούσε ένα άρθρο για φαγητό

να επικεντρώνεται σε μια κινέζικη ιδέα

για τις ανθρώπινες σχέσεις;

αλλά αυτό βρισκόταν

στην καρδιά της μαγειρικής, από

την οικογένεια και προς τα έξω ,

το φαγητό βρισκόταν στο επίκεντρο

των ανθρωπίνων σχέσεων στην Κίνα.

Ήταν ο βασικός μοχλός αλληλοεπίδρασης.

όλα τα γεύματα μοιράζονταν.

τίποτα δεν ερχόταν ποτέ σε ατομικό πιάτο.

ήταν η ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση

από αυτήν που έμοιαζε να ακολουθεί

η δυτική κουζίνα- προς τη μικρή συσκευασία

το πακέτο, το δυσευρετο και πάνω από όλα

την ατομική συσκευασία.

Και μόνο η ιδέα της ατομικής συσκευασίας

ηταν κάτι ξένο εδώ.

Το φαγητό ήταν κώδικας εθιμοτυπίας

αλλά και ιεραρχίας.

ένα γεύμα ήταν τροφή αλλά

και μια παρουσίαση συμβόλων,

υπαινιγμών και αναφορών

που συνέδεαν τους ανθρώπους

όχι μόνο μεταξύ τους

αλλά και με τον πολιτισμό ,

την τέχνη και την ιστορία τους.

.................................

Κουάνσι : μοιράζομαι,

το βαθύτερο είδος, οικογένεια...

Ο Τελευταίος Κινέζος Σεφ

Nicole Mones

Εκδόσεις Μελάνι.