Γιώργος Κλώντζας Ο Κρητικός που έσπασε πρώτος το 2008 τον αποκλεισμό της Γάζας
Από το 2008 θεωρεί τον εαυτό του τον πλουσιότερο άνθρωπο του κόσμου.
Δεν κέρδισε το «λόττο» αλλά ούτε «έπιασε την καλή», όπως λέμε.
Αλλαξε, όμως, την κοσμοθεωρία του και συνειδητοποίησε ότι είναι καλά,
είναι ελεύθερος και μπορεί να χαίρεται τη ζωή του.
Φυσικά έχει τα προβλήματά του αλλά όλα αντιμετωπίζονται, όπως επισημαίνει και ο ίδιος .
ο οποίος είχε την τύχη -γιατί έτσι την χαρακτηρίζει-
να συμμετέχει στην ανθρωπιστική διεθνή αποστολή
στη Λωρίδα της Γάζας, γεγονός που του άλλαξε τη ζωή.
Μάλιστα, ήταν ο άνθρωποςπου οδήγησε 20 περίπου
ανθρώπους από όλο τον κόσμο στο λιμάνι της Γάζας,
μετά από 41 ολόκληρα χρόνια. Επρόκειτο για το πρώτο ταξίδι
της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Free Gaza Movement»,
στο οποίο συμμετείχαν 44 άτομα, οι οποίοι ουσιαστικά έσπασαν
τον αποκλεισμό του παλαιστινιακού λαού από τη θάλασσα.
να το μάθει όλος ο κόσμος και να ευαισθητοποιηθεί.
«Εγώ κάνω καταδυτικές εργασίες και έχω ένα σκάφος
με το οποίο ασχολούμαι. Θέλω να έχω την ησυχία μου
αλλά πραγματικά θέλω να δείξω στους ανθρώπους
ότι δεν είμαστε μόνο εμείς.Πρέπει να βοηθάμε και τους
συνανθρώπους μας και όχι να γυρίζουμε την πλάτη».
Ο κ. Κλώντζας συμμετείχε τυχαία στην αποστολή.
Κάποιοι φίλοι του τον ειδοποίησαν να γίνει ο καπετάνιος
σε μία αποστολή,χωρίς όμως να γνωρίζει ακριβώς περί τίνος πρόκειται.
«Στην αρχή δεν ήξερα ούτε πού είναι η Γάζα…».
Ο ίδιος ταξίδευε 25 μέρες στη θάλασσα,μαζί με άγνωστους ανθρώπους,
για τους οποίους όμως σήμερα έχει την καλύτερη γνώμη.
«Για κάποιους από αυτούς κόβω και το κεφάλι μου.
Ηταν πραγματικά η πρώτη φορά που είδα
την αποφασιστικότητα σε ανθρώπινα μάτια.
Και μιλάμε για κοπέλες 20 χρονών και γυναίκες 80 ετών!
Είδα πραγματικά ότι αυτοί οι άνθρωποι νοιάζονται
για το συνάνθρωπό τους και έχουν ένα πραγματικό σκοπό.
Αυτός ήταν και ο λόγος που με παρότρυνε κι εμένα»
Το ταξίδι ξεκίνησε από τα Χανιά και μέχρι να φτάσει στην Κύπρο
ο κ. Κλώντζας δεν γνώριζε και πολλά πράγματα για την αποστολή.
«Βέβαια, άκουγα πολλά αλλά δεν ήμουν σίγουρος ότι ήταν αλήθεια.
Μέχρι που φτάσαμε στην Κύπρο και είδα τα δρακόντεια μέτρα
από τα οποία περάσαμε. Εκεί φυσικά, μου είπαν όλη την αλήθεια.
Φυσικά δεν υπήρχε πισωγύρισμα.
Δεν δεχόμουν ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν ενδοιασμούς και
θα μπορούσα να έχω εγώ. Οπότε συνέχισα».
Κανείς δεν ήξερε τι θα αντιμετωπίσουν στο λιμάνι της Γάζας,
παρόλα αυτά συνέχισαν. Ωστόσο, από τον ισραηλινό στόλο
είχαν ειδοποιήσει τις κυπριακές αρχές ότι θα έκαναν μία άσκηση
αλλά δεν έλεγαν πότε θα τελείωνε αυτή.
Τα σημεία της άσκησης έκλειναν το δρόμοαπό τον οποίο θα περνούσαν.
Ακόμη κι έτσι όμως δεν σταμάτησαν.«Δέκα μίλια, αφού φύγαμε
από την Κύπρο μάς έκλεισαν όλες τις τηλεπικοινωνίες μας
με τον έξω κόσμο. Αυτό ήταν και το λάθος τους,καθώς οι αρχές
κάθε χώρας άρχισαν να αναζητούν τους δικούς τους ανθρώπους
που συμμετείχαν στην αποστολή. Ετσι, πιστεύω ότι ασκήθηκε
στους Ισραηλινούς μία μεγάλη πίεση, μέσω των προξενείων μας
στο Ισραήλ κι έτσι μετά από αρκετή ώρα μας άφησαν να περάσουμε,
χωρίς βέβαια να τα γνωρίζουμε εμείς όλα αυτά». Οταν έφτασαν
στη Γάζα, συνειδητοποίησαν τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκονταν
αυτοί οι άνθρωποι. Το πρώτο πράγμα που αντίκρισαν
ήταν το λιμάνι, που είναι φτιαγμένο από ερείπια κτιρίων και
πολλές ξύλινες βαρκούλες, γεμάτες από ανθρώπους, που
έτρεξαν για να υποδεχτούν την αποστολή.
«Πρόκειται για περίπου ένα εκατομμύριο ανθρώπους
μαντρωμένους σε μία περιοχή, που πεινάνε και υποφέρουν
από τους γείτονές του.
Ομως, εκεί είδα τη μεγαλύτερη χαρά ανθρώπου,
που δεν την έχω ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου.
Αυτοί οι άνθρωποι φώναζαν βοήθεια για 41 χρόνια
και κανείς δεν τους είχε ακούσει, μέχρι που πήγαμε εμείς.
Πραγματικά μας έδειχναν την ευγνωμοσύνη με τα μάτια τους».
Εκεί έμειναν δύο μέρες, κάτω από μεγάλη ασφάλεια,ώστε να μην
συμβεί κάποιο επεισόδιο. «Αυτές τις δύο ημέρες κατάλαβα,
γιατί αυτοί οι άνθρωποι είχαν τόσο μεγάλη χαρά.
Εκεί βλέπαμε παντού ξεκληρισμένες οικογένειες, ανάπηρους, άθλιες
συνθήκες, ακόμη και το φαγητό τους προέρχεται από τα περισσεύματα
των Ισραηλινών. Πάντως, ζητιανιά δεν υπάρχει και αυτοί οι άνθρωποι
έχουν τεράστια δύναμη. Από αυτούς πήρα το μάθημα της ζωής μου.
Γυρίζοντας πίσω, κατάλαβα ότι είμαιο πιο πλούσιος άνθρωπος στον κόσμο.
Τα δικά μας προβλήματα είναι τουλάχιστον γελοία, μπροστά στα δικά τους».
«Αυτό που συμβαίνει εκεί είναι λάθος. Είναι σαν να βλέπω μία γιαγιά την οποία
ποδοπατούν τρεις μαντράχαλοι και όλοι που περνάνε από δίπλα
δεν δίνουν καμία σημασία. Ε, λοιπόν εγώ δίνω».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου