ΚΡΑΤΑ ΜΟΥ ΤΟ ΧΕΡΙ ...

Δέξου με Κύριε,

Δέξου με για μια στιγμή μόνο,

Άσε να ξεχάσω τις ορφανές ημέρες

που πέρασα χωρίς Εσένα

Άπλωσε αυτή τη μικρή στιγμή επάνω μου

κρατώντας τη κάτω απ’ το φώς Σου

έχω περιπλανηθεί ψάχνοντας για τις φωνές,

που με τράβηξαν χωρίς να με οδηγήσουν πουθενά

Άσε με τώρα να καθίσω ειρηνικά και,

να ακούω τα λόγια Σου

στην σιωπή της ψυχής μου

Απάλλαξε με από τις σκιές μου Κύριε,

από τα ναυάγια και την σύγχυση των ημερών μου,

συρε την κουρασμένη δύναμη μου από τον ύπνο της

μην αφήνεις να χρονοτριβώ πίσω

μετρώντας τις απώλειες μου

Κράτα μου το χέρι.

Ραμπρινταναθ Ταγκορ

Η εγρήγορση που γεννάει η κατάθλιψη, ο πόνος, βλέπεις τον κόσμο με άλλα μάτια, φοβάσαι, αλλά και Ελπίζεις, ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ και Βιάζεσαι. Έχεις μηδενίσει το κοντέρ του προσωπικού σου χρόνου και ΠΕΡΠΑΤΑΣ, γιατί τώρα το μόνο που ξέρεις είναι πως

ΟΛΑ μα ΟΛΑ είναι ΔΡΟΜΟΣ. (δ)

Υ.Γ. Αφιερωμένο στη Βροχούλα με θερμότατο ευχαριστώ.