Πέφτω από τα σύννεφα....

ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΣΟΚΑΡΟΜΑΙ : ΔΗΛΑΔΗ

ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΩ ΚΑΤΙ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ

ΕΙΜΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΘΩΟΣ.

ΥΓ. Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ Β. ΦΩΤΟ-ΓΡΑΦΗΜΑΤΑ

17ος ΑΙΩΝΑΣ , ΟΤΑΝ ΧΑΡΙΖΕΙΣ......

Ρώτησε η μητέρα του τον Φρειδερικο Σιλλερ (1759-1805) :

Γιατί έδωσες τα καλά σου παπούτσια ;;;

Και εκείνος της απάντησε :

Τι να του δώσω ; τα παλιά ; παλιά έχει και αυτός. !!!

ΕΙΝΑΙ ΟΙ BLOGGERS ΤΥΧΕΡΟΙ;;; ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ

Α. Ηταν Ιούνιος του 2005 , ήμουν στη ΔΟΥ Ανω Λιοσίων για κάποια δουλειά, περίμενα στη σειρα , πριν από μένα ήταν ενας νεαρός τσιγγάνος , 14-15 ετών, επρεπε να συμπληρώσει τα χαρτιά που του έδωσε η υπάλληλος, δεν μπορούσε, τον ρωτάει εκείνη, δεν ξέρεις γράμματα;;; δεν ξέρεις να υπογράφεις;;;

ΟΧΙ απαντάει ο νεαρός.... τον βοήθησα να συμπληρώσει τα έντυπα, του υπέδειξα που να βάλει ως υπογραφή του ένα σταυρό και μετά........μετά, όταν έφυγα από εκεί, ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΑ που με έκαναν να κλαίω από πίκρα και από χαρά , πίκρα για όλους αυτούς που δεν μπόρεσαν να μάθουν γράμματα , να γράφουν, να διαβάζουν, να υπογράφουν με το όνομά τους, να ΒΛΕΠΟΥΝ μια επιγραφή, μια εφημερίδα, μια επιστολή, ένα βιβλίο...και να μην ξέρουν *τι λέει*, ειναι σαν να εισαι τυφλός με ανοιχτά μάτια........ και από την άλλη πλευρά εμείς που μάθαμε να γραφουμε, να διαβάζουμε, να βλέπουμε τα γραμμένα και να τα αναγνωρίζουμε...αλλά πόσες φορές σκεφτήκαμε ΠΩΣ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ειναι καθαρή ευλογία, μεγάλη τύχη.... και ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ μετα, όταν ξαφνικά για θεραπευτικους λόγους, ξεκινώ να γράφω σε ένα BLOG, που μέχρι σήμερα μάλλον δεν το διαβάζει κανείς, ξαφνικά ανακαλύπτω ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ το παρακάτω

Β. ΕΓΡΑΨΕ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 1996 Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ:

....Σαββατο βράδυ, βγαλανε τηλεόραση και βλέπαμε ειδήσεις. Ο Νίκος από τη Φλώρινα σηκώθηκε να πάει για ύπνο. Ακολουθούσε ταινία και δεν μπορούσε να την παρακολουθήσει, γιατί δεν ήξερε να διαβάζει. Δεκαοκτώ χρονών, από ένα χωριό στα 800 μετρα υψόμετρο. Πρώτη του φορά κατέβηκε τόσο χαμηλά. Να υπηρετήσει την Πατρίδα των πεδινών. Καταδικασμένος να γίνει σκλαβάκι. Δεκαοκτώ χρονών και ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙ. Και δεν θα την πληρώσει κανένας. Θα τη βγάλουμε όλοι καθαρή. Για να μάθει τη στρατιωτική προσευχή, κάποιος του τη διαβάζει φράση φράση και εκείνος την αποστηθίζει , Κάπως έτσι φαντάζομαι , θα έμαθε και τον Εθνικό Υμνο. ΒΛΕΠΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΓΡΑΜΜΕΝΟ και ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ. Και δεν θα την πληρώσει κανένας μας. Παραδίπλα ο διάλογος είναι περί άλλων θεμάτων. .............ολοι μαζί στο μεγάλο σκοτεινό καράβι. ΒΙΑ. Η βία του ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΟΥ. ............μωσαϊκό ανθρώπων, η περίληψη της Ελλάδας, Του κόσμου, όποιος βγάλει κεντρική ιδέα και ηθικό δίδαγμα χάνει το μυαλό του. ......ποιος κρίκος μας ενώνει ;;; η γλώσσα; η γεωγραφία; μοιάζουμε γυμνοί. κανείς δεν έχει κάτι διαφορετικό από τον άλλον. από τα βασικά. Εδω καταλαβαίνεις ποια ειναι τα βασικά. Ειναι εκείνα που θα είχαν οι άνθρωποι αν δεν ερωτεύονταν την ελευθερία. αν δεν χανόμασταν στον κόσμο μας , για όσο βγαίνει στον καθένα. αν δεν μας ζούσε η ανάγκη να λιωνουμε στη φλογίτσα της ζωης μας και να παίζουμε με τα σχήματα που παίρνουμε. ΑΝ δεν τα είχαμε όλα πληρωμένα. ο τρόπος που σβήνεις το τσιγάρο είναι μια σπόντα στο χρόνο που μόλις εκαψες. Σαν να του λες :: το ξέρω οτι σε χανω , αλλα παντα σε έχανα έτσι κι αλλιώς. Να ξέρεις ότι το ξέρω.

Με αγάπη ή με ζόρι τρως το ψωμάκι σου. Αυτό το ήξερες πάντα..... σαραντα φαντάροι στη σειρά, καθισμένοι κάτω και ακουμπισμένοι στον τοίχο του θαλάμου. Σαράντα walkman στη σειρά - δεν υπερβάλλω- να φτιάχνουν σαράντα κόσμους. ....ο καθένας μόνος του. ΤΟ Αδύνατο και Δυνατό σημείο μας. Να περνάς από σαράντα κύματα και να βρέχεσαι στη φτέρνα. .....

Γ. Ουμπερτο Εκο ::: ο πλούτος μιας κοινωνίας είναι ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ της.

Δ. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο έμαθα πως υπάρχουν εκατομμύρια bloggers, που ανεβάζουν, γράφουν και διαβάζουν ασταμάτητα, αναρωτήθηκα ΓΙΑΤΙ; και διαβάζοντας τον Οδυσσέα Ι. κατάλαβα το γιατί και πόσο τυχεροί είναι , οι bloggers έχουν μάθει να διαβάζουν , έχουν μάθει να γράφουν, είναι πλούσιοι γιατι έχουν έστω και λίγο ελεύθερο χρόνο να τον διαθέσουν στο διαδίκτυο , γιατί ΘΕΛΟΥΝ να επικοινωνήσουν με όλους τους ανθρώπους αυτού του πλανήτη, επιθυμούν να μοιραστούν με άλλους πολλά από αυτά που σκέπτονται, που αισθάνονται, που μαθαίνουν, που βλέπουν, που ακούνε, που τους αρέσουν, που δεν τους αρέσουν, που τους συγκινούν, που τους πληγώνουν, που τους θυμώνουν, που τους παρακινούν, που τους εμποδίζουν, που τους κάνουν μοναδικούς, πολλούς και όλους μαζί να γίνονται Ποιητές **** ΚΑΙ ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΑΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΘΑΨΕΤΕ ΟΜΩΣ ΞΕΧΑΣΑΤΕ ΠΩΣ ΗΜΟΥΝ ΣΠΟΡΟΣ...****

βγάζοντας τη γλώσσα ΣΕ ΟΛΟΥΣ, όσοι αφήνουν τους ανθρώπους αναλφάβητους....................

ΜΑΡΙΑ Φ.....

ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΩ

ΕΓΩ ΤΟ ΚΑΛΟ.

ΤΟ ΚΑΛΟ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ

ΜΕ ΔΙΑΛΕΓΕΙ....

ΟΤΑΝ.......ΔΣΚ

ΟΤΑΝ ΣΤΑΘΩ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΟΥ

ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΦΕΥΓΕΙ

Η ΗΜΕΡΑ,

ΘΑ ΔΕΙΣ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ

ΠΟΥ ΕΧΩ ΠΑΝΩ ΜΟΥ,

ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΠΩΣ

ΕΙΧΑ ΤΙΣ ΠΛΗΓΕΣ ΜΟΥ ΑΛΛΑ

ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΤΙΣ ΕΓΕΙΑΝΕ......

ΥΓ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ Β.ΛΟΓΕΙΚΩΝ ΓΙΑΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΥΝΑΤΟΣ ;;;

ΕΓΩ, ΠΟΥ ΑΝΤΕΞΑ ΤΑ ΧΤΥΠΗΜΑΤΑ.....

ΟΧΙ ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΕ ΧΤΥΠΗΣΑΤΕ .

ΥΓ. ΚΑΡΑΒΑΚΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

ΥΓ. κ.κ. Κ.......Α , Π....Α ΚΟΙΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ;;;;;;;;

ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΦΟΒΑΜΑΙ ΑΚΟΜΑ....

ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΤΟ ΚΕΝΟ, ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΑΙΖΕΤΑΙ, ΠΑΙΖΕΤΑΙ ΑΚΟΜΑ

ΥΓ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ Β. ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ

ΥΓ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΔΥΣΣΕΑ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΗ

ΑΚΟΥΣΕ ΝΑ ΔΕΙΣ .....

ΟΤΑΝ ΦΥΣΣΑΕΙ ΘΑΝΑΤΟΣ

ΑΝΑΞΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΓΛΩΣΣΑ ................

ΥΓ. ΘΩΜΑΣ. Σ.

ΕΦΗ....

Κάποτε που πίστευα στα όνειρα, είχα να διαλέξω ανάμεσα στο σπίτι δίπλα στη θάλασσα με την πολυθρόνα και το βιβλίο, και στην ακατανίκητη επιθυμία να βρεθώ στο αεροδρόμιο , να διαλέξω τυχαία μια πτήση και να ξεκινήσω ενα ατελείωτο ταξίδι στον κόσμο, και ΜΕΤΑ , ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ, μια εντελώς ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΗ ΜΕΡΑ, δεν καθόμουν δίπλα στη θάλασσα ούτε ανέβηκα στο αεροπλάνο, ΑΠΛΑ βρέθηκα στον πάτο ενός πηγαδιού, και όταν συνειδητοποίησα που βρίσκομαι, τότε άρχισα να αναρωτιέμαι σε ποιο ακριβώς σημείο έχει φτάσει η ζωή που έζησα ως τώρα, ήθελα πολύ να καταλάβω, τι έχω καταφέρει στην μέχρι τώρα ζωή μου, τι έκανα σωστά, τι έκανα λάθος, τι δεν προσπάθησα καθόλου να κάνω, και το ΜΟΝΟ που διαπίστωσα είναι οτι δεν θα βρίσκομαι σε αυτόν τον κόσμο για πάντα, αυτή η αίσθηση της θνητότητας , με βοήθησε να παραμείνω ψύχραιμη και προσγειωμένη , έστω και στον πάτο του πηγαδιού, ακόμα βλέπω ανθρώπους γύρω μου να πεθαίνουν, να τους χάνω από τη ζωή μου και αυτή η γνώση , είναι πολύ οδυνηρή (θεέ μου , σκέφτομαι, πόσο εύκολα πεθαίνει κανείς....) αλλά συγχρόνως αυτή η γνώση είναι και πολύτιμη , γιατί ΜΑΘΑΙΝΩ πλέον στη ζωή μου πώς, τίποτε δεν πρέπει να θεωρώ δεδομένο και απόλυτα σταθερό, μαθαίνω να μένω συνεχώς και αδιαλείπτως προσκολλημένη σε ΑΥΤΑ που μετρούν ΑΛΗΘΙΝΑ , σε όλα τα πράγματα που το χρήμα δεν μπορεί να αγοράσει, την Υγεία, την Αγάπη, την Ζωή των παιδιών μου, την Φιλία , την Προσευχή....... και αποφασίζω να αδειάσω την ζωή μου , να την ελαφρύνω, να πετάξω όλα όσα με δηλητηριάζουν και μου προκαλούν ασφυξία, και ΤΟΤΕ πάλι σε μια στιγμή, εντελώς ξαφνικά διάβασα αυτό

*** θέλησε να ταξιδέψει από τη Βιέννη στο Λονδίνο και πήρε τη μεγάλη απόφαση, κρύφτηκε στους τροχούς του αεροπλάνου και τελικά έφτασε στον προορισμό του, ένας εικοσάχρονος Ρουμάνος λαθρομετανάστης, που μετά την άφιξη του αεροσκάφους στο αεροδρόμιο του Λονδίνου , εντοπίστηκε τραυματισμένος και με συμπτώματα υποθερμίας από τους υπαλλήλους ασφαλείας του αερολιμένα, αρκετοί μετανάστες σαν κι αυτόν , προσπαθούν να φθάσουν σε δυτικές χώρες με το να κρύβονται αρκετά συχνά στο χώρο των τροχών αεροσκαφών, ελάχιστοι όμως επιβιώνουν, λόγω του κρύου και της έλλειψης οξυγόνου, ο νεαρός Ρουμάνος φάνηκε ότι είχε την τύχη με το μέρος του...****

ΟΧΙ , όχι δεν είμαι τόσο τολμηρή όσο αυτός ο νεαρός Ρουμάνος, εγώ δυο τσάντες χρειάζομαι , μία για να βάλω τις πέτρες που με κτύπησαν πέφτοντας στο πηγάδι και τις πέτρες που πάνω τους πατώ για να βγω έξω στο Φως, να τις βάλω όλες στην τσάντα για να τις πετάξω μακριά μου και μια δεύτερη τσάντα χρειάζομαι να βάλω μέσα την φωτογραφία των παιδιών μου και το παιδικό μου δαχτυλίδι, και να αρχίσω πάλι να περπατάω , να περπατάω στο Δρόμο της ζωής μου , δεν ξέρω πόσο ακόμη έχω να διανύσω, δεν ξέρω αν θα βρεθεί άλλο πηγάδι ξανά μπροστά μου, ΣΙΓΟΥΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΩ ΞΑΝΑ...

1840 μ.Χ.

Το κοριτσάκι με τα σπίρτα. Παραμύθι για παιδιά; ;; ;

το μικρό κοριτσάκι πεινασμένο, ρακένδυτο, ξυπόλητο,

κρατιέται στη ζωή ανάβοντας σπίρτα, και όταν

αποκαίγεται και το τελευταίο σπίρτο θα πεθάνει ,

από το κρύο και την πείνα έξω

από τα φωτισμένα παράθυρα της χορτάτης και

καθυσυχασμένης κοινωνίας.

Παραμύθι για παιδιά; ή

μια ιστορία με σαφές μήνυμα

για την καθυσυχασμένη κοινωνία,

ΠΟΥ τότε και Πάντα ,

παρακολουθεί ασυγκίνητη

να παθαίνουν εκατομμύρια παιδιά από

την φτώχεια, τον υποσιστισμό και την αρρώστια ;;;

2010 μ.Χ.

Πηγαίνω στην Αργεντινή, και βλέπω πλήθος παιδιών στους δρόμους

χωρίς τη στοιχειώδη τροφή και παιδεία,

εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σήμερα κάτω από τα όρια της φτώχειας ..

Η Αργεντινή δεν ήταν έτσι..

Τώρα σε μια από τις πιο πλούσιες άλλοτε χώρες,

βλέπεις τη μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου

σε απόλυτη φτώχεια και το μεγαλύτερο μέρος

της νεολαίας να θέλει να μεταναστεύσει .

(Εδουαρδο Μακαροφ μετα το ΔΝΤ)

Παραμύθια και Πραγματικότητα

Ο Χ.Κ. Αντερσεν ήταν μονήρης αλλά κοινωνικός,

θέλοντας να αισθάνεται γύρω του

ζεστασιά και την αγάπη των συνανθρώπων του,

πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του

σε σπίτια φίλων του.

* Δεν έχω ούτε παιδιά, ούτε γυναίκα , ούτε βιβλιοθήκη.

* Τα παραμύθια είναι περήφανα , έρχονται μόνο όταν τους αρέσει.

* Στους μικρούς αναγνώστες ο Αντερσεν προσφέρει

τα παιχνιδίσματα της φαντασίας του , στους μεγάλους ,

τη δηκτική κριτική του για την τάξη πραγμάτων της εποχής του.

* Τον Απρίλιο του 1841 ο Αντερσεν γιόρτασε τα γενέθλια του (36 ετων) στην Ακρόπολη.

* Χαρείτε! Η ζωή είναι μικρή. !

ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΕΠΟΧΗ

ΥΠΗΡΧΕ ΕΝΑΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ

ΠΟΥ ΟΤΑΝ ΛΕΓΟΤΑΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ

ΣΑΧ ΣΕΧΡΙΓΙΑΡ , ΣΕΙΟΤΑΝ Η ΓΗ

ΜΙΑ ΜΕΡΑ

ΚΑΘΩΣ ΓΥΡΙΖΕ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ

ΕΙΔΕ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΝΑ ΤΟΝ ΑΠΑΤΑ

ΜΕ ΕΝΑ ΔΟΥΛΟ , ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ

ΠΙΣΤΕΨΕΙ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ

ΣΚΟΤΩΣΕ ΑΜΕΣΩΣ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ.

ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΜΕΡΑ

ΟΠΟΤΕ ΑΝΑΦΕΡΟΤΑΝ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

ΕΛΕΓΕ : ΦΙΛΕ ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

ΝΑ ΓΕΛΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ

Ο ΣΑΧ ΣΕΧΡΙΓΙΑΡ ΠΟΥ ΕΛΕΓΕ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

ΑΧΑΡΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΠΙΣΤΕΣ

ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ ΕΠΑΙΡΝΕ ΑΓΚΑΛΙΑ

ΜΙΑ ΝΕΑ ΚΟΠΕΛΑ ΚΑΙ ΠΡΙΝ

Ο ΗΛΙΟΣ ΑΝΑΤΕΙΛΕΙ , ΤΗΝ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΖΕ

ΜΙΣΟΥΣΕ ΤΟΣΟ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

ΠΟΥ ΟΙ ΜΑΜΑΔΕΣ ΦΟΒΟΥΝΤΑΝ

ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΟΥΝ ΚΟΡΙΤΣΙΑ

ΜΙΑ ΜΕΡΑ Η ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΒΕΖΥΡΗ

Η Σ Ε Χ Ρ Α Ζ Α Τ

ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΣΩΣΕΙ

ΤΑ ΝΕΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΑΧ ΣΕΧΡΙΓΙΑΡ

ΙΚΕΤΕΥΣΕ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ ΤΗΣ

ΝΑ ΤΗΝ ΔΩΣΕΙ ΣΤΟΝ ΣΑΧ

Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΤΗΣ ΔΕΧΤΗΚΕ

ΠΗΓΕ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΣΑΧ

ΜΕ ΔΑΚΡΥΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ

ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΝΥΧΤΑ Η ΣΕΧΡΑΖΑΤ ΗΤΑΝ

ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ

ΜΕΤΑ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΕΞΙΣΤΟΡΕΙ ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΙΑ

ΕΝΑ ΦΟΒΕΡΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΑΓΩΝΙΑ

ΕΙΠΕ ΣΤΟΝ ΣΕΧΡΙΓΙΑΡ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ

ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

ΣΑΧ ΕΙΜΑΙ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ ,

ΘΑ ΚΟΙΜΗΘΩ

ΑΥΡΙΟ ΒΡΑΔΥ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ

ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ

ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΑΓΩΝΙΑ

Ο ΣΑΧ ΤΗΣ ΤΟ ΕΠΕΤΡΕΨΕ , ΚΑΙ

Η ΣΕΧΡΑΖΑΤ ΚΟΙΜΗΘΗΚΕ.

ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΒΡΑΔΙΑ Η ΣΕΧΡΑΖΑΤ

ΑΡΧΙΣΕ ΠΑΛΙ ΝΑ ΕΞΙΣΤΟΡΕΙ

ΕΝΑ ΦΟΒΕΡΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ

ΤΟΚΟΨΕ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΑΓΩΝΙΑ

Ο ΣΑΧ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΠΕΡΙΕΡΓΟΣ

ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ

ΔΕΝ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΕ ΤΗ ΣΕΧΡΑΖΑΤ

ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΔΙΗΡΚΗΣΑΝ

ΑΚΡΙΒΩΣ ΧΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΥΧΤΕΣ

ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

ΤΗΣ ΧΙΛΙΟΣΤΗΣΠΡΩΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ

Ο ΣΑΧ ΣΕΧΡΙΓΙΑΡ ΠΙΣΤΕΨΕ ΠΩΣ

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ

ΑΧΑΡΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΠΙΣΤΕΣ

ΚΑΙ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΕ ΤΗ ΣΕΧΡΑΖΑΤ

ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΔΙΗΓΗΘΗΚΕ

Η ΣΕΧΡΑΖΑΤ ΣΤΟΝ ΣΑΧ ΣΕΧΡΙΓΙΑΡ

ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

* ΧΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΥΧΤΕΣ *

ΥΓ. Παραμύθια: αφηγήσεις των επιθυμιών ,

χωρίς όρους και περιορισμούς,

σ΄ενα χώρο όπου μπορεί να πραγματοποιηθεί

ακόμα και το απραγματοποίητο...

ΥΓ. Παραμύθι: μια υποθετική φράση

που γράφεται στην οριστική .

ΥΓ. Αφιερωμένο στον παραμυθά Χανς Κριστιαν Αντερσεν ,

που επηρεασμένος από τα βιώματα της παιδικής του ηλικίας

και τη φιλοσοφία του σοφού φίλου του Ερστεντ,

είχε αναπτύξει ένα φιλοσοφικό και υπαρξιακό σύμπαν

που, με κέντρο πάντα το θάνατο,

γυρνούσε γύρω από τρεις ιδέες:

1. ΟΙ ΑΓΑΘΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΥΝΤΡΕΧΟΥΝ

ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ.

2. ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΟΦΕΡΕΙΣ ΠΟΛΥ , ΠΡΙΝ ΝΙΚΗΣΕΙΣ

ΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΟΘΕΙΣ.

3. Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ, ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΕΙΝΑΙ

Η ΙΔΙΑ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.

ΥΓ. Ευχαριστώ πολύ Χανς Κρ. Αντερσεν ,

νάναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ

ΜΟΝΟ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ

ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΛΗΓΩΝΟΥΝ

ΠΟΥ ΜΑΣ ΘΛΙΒΟΥΝ ΒΑΘΙΑ

ΠΟΥ ΕΠΙΔΡΟΥΝ

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΑ ΜΕΣΑ ΜΑΣ

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ

ΤΟ ΤΣΕΚΟΥΡΙ

ΠΟΥ ΘΡΥΜΜΑΤΙΖΕΙ

ΤΗΝ ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

ΜΕΣΑ ΜΑΣ

ΥΓ. ΦΡΑΝΤΣ ΚΑΦΚΑ

Να , πάλι το πιο επικίνδυνο ζώο του κόσμου...

"Βρείτε ποιός είναι το "ζώο"

στην παρακάτω ιστορία"

"Το παρακάτω περιστατικό συνέβη χθες

το απόγευμα (3/6 γύρω στις 20.00) στο

μόλο στο Ηράκλειο Κρήτης

(εκεί όπου βρίσκεται το φρούριο, Κούλες).

Στο μόλο αυτό καθημερινά κάνουν τη βόλτα

ή τη γυμναστική τους εκατοντάδες πολίτες.

Φυσικά, όπως σε ολόκληρη την πόλη,

υπάρχουν και ορισμένα αδέσποτα ζώα.

Ορισμένα από αυτά πλησιάζουν λίγο

περισσότερο τους ανθρώπους αλλά

τόσα χρόνια που κάνω αυτή διαδρομή

δε θυμάμαι να έχω δει περιστατικό

επίθεσης σε κάποιος άνθρωπο. Χθες ...
λοιπόν, μια ομάδα σκύλων

(3 σκυλιά μεσαίου μεγέθους) είχαν

ακολουθήσει κάποιους που ήταν

ακριβώς μπροστά μου.

Επειδή το ένα κορίτσι -γύρω στα 16-

είχε μάλλον υπερβολική φοβία

ως προς τα σκυλιά που ήταν από πίσω της,

ο μπαμπάς της που την συνόδευε

αποφάσισε να κλωτσήσει το ένα σκυλί,

το οποίο έτρεξε προς τα πίσω κι όταν

τον πλησίασε το δεύτερο, το κλώτσησε

πολύ δυνατά κι ενώ είχε απομακρυνθεί

ο σκύλος του δίνει και δεύτερη κλωτσιά

και το πετάει στη θάλασσα!!!

Το περιστατικό συνέβη περίπου στη μέση

του λιμενοβραχίονα και φυσικά ήταν

αρκετά βαθιά εκεί και ούτε υπήρχε κάτι

που θα μπορούσε να πατήσει

ο σκύλος για να βγει στο μόλο.

Ο «νταής» αυτός «κύριος» όταν αρχίσαμε

να του φωνάζουμε για την αποτρόπαια πράξη του,

ήταν έτοιμος να δώσει κλωτσιές και

σε όποιον του έλεγε κάτι και

η κόρη τον κρατούσε για να μην μπει σε καυγά

και έσπρωχνε και αυτή.

Φώναζε: «όταν ένας σκύλος επιτίθεται

στα παιδιά μου, εισαγγελέας είμαι εγώ»

και διάφορες άλλες βλακείες που μόνο

άνθρωποι του επιπέδου του

θα μπορούσαν να πουν.

Το μόνο σίγουρο είναι πως ο συγκεκριμένος

άνθρωπος δεν είχε μυαλό.

Από την ομιλία του φαινόταν σαν να

είχε καταναλώσει αλκοόλ και όλη

η συμπεριφορά του ήταν άθλια

ειδικά μπροστά στην κόρη του η οποία

ένιωθε τόσο ντροπιασμένη και φοβισμένη

από το ξέσπασμα του πατέρα της και

τον παρακαλούσε να σταματήσει.

Είχε κι έναν υποστηρικτή που φώναζε πως

πολύ καλά έκανε και τον πέταξε στη θάλασσα

ενώ δεκάδες άλλοι άνθρωποι είχαν μείνει

παγωμένοι και κάποιοι προσπαθούσαν

να φωνάξουν στον σκύλο να έρθει προς το μόλο.

Φυσικά ο υπαίτιος έφυγε και μείναμε

όλοι οι υπόλοιποι να προσπαθούμε

να βρούμε μια λύση να βγάλουμε το σκύλο.

Αρχική ιδέα ήταν να καλέσουμε

το λιμεναρχείο Ηρακλείου που θα έπρεπε

να μπορεί να μας βοηθήσει και που είναι

υπεύθυνο για όλο το λιμάνι κι όχι μόνο

για να εισπράττει τις κλήσεις για

το παράνομο παρκάρισμα στην παραλιακή.

Αφού μετά από πολλά τηλεφωνήματα,

αποφάσισε κάποιος στο λιμεναρχείο

να σηκώσει το τηλέφωνο,

η απάντηση τους ήταν πως αν βολέψει

να φύγει κάποιος από το λιμάνι θα

του πει να βγάλει και το σκύλο έξω.

Το οποίο όση ώρα ήμασταν εκεί δεν έγινε.

Τελικά, ένα παιδί, βούτηξε, έπιασε

το σκύλο αγκαλιά και με τη βοήθεια

των υπολοίπων τον έβγαλαν έξω.

Ο σκύλος όχι μόνο επιθετικός δεν ήταν,

αλλά κάθισε τόσο ήρεμος

στην αγκαλιά του παιδιού που

τον έβγαλε και μετά τον χάιδευαν

όλοι όσοι βρισκόταν εκεί και

δεν έδειξε ούτε μια στιγμή να αγριεύει.

Η δική μου η άποψη, όπως ακριβώς

την είδα επειδή ήμουν ακριβώς από πίσω ,

είναι πως ο σκύλος δεν ήταν καν επιθετικός

όποτε δεν κατάλαβα ποτέ όλη αυτή

την συμπεριφορά που δε θα την δικαιολογούσα

ακόμα κι αν υπήρχε όντως πρόβλημα επιθετικότητας.

Γιατί και σε αυτή την περίπτωση υπήρχαμε

πολλοί άνθρωποι εκεί που θα μπορούσαμε

να τον βοηθήσουμε αν είχε δεχθεί επίθεση

από το σκύλο.

Σέβομαι πως μερικοί άνθρωποι μπορεί

να φοβούνται περισσότερο από κάποιους άλλους

τα σκυλιά αλλά αυτό δεν τους δίνει

κανένα δικαίωμα να τα σκοτώσουν,

μπορούν να τα βάλουν με τους ανθρώπους

που τα παρατάνε στο δρόμο.

Ας σκεφτόμαστε όλοι που και που

πως αυτός ο κόσμος δεν είναι μόνο

για το είδος των ανθρώπων και

πως ο συγκεκριμένος «κύριος»

είναι πολύ πιο επικίνδυνος και

επιθετικός -προς σκύλους και ανθρώπους-

από πολλούς σκύλους για να μπορεί

να κυκλοφορεί ελεύθερος και

να ντροπιάζει τα παιδία του. "

ΥΓ. αντιγραφή από αναγνώστρια Β.τρωκτικου

ΥΓ. αφιερωμένο στον διαχειριστή πολυκατοικίας,

που συσχετίζει κοινόχρηστα με σκυλιά, αγνοώντας

πως για να έχεις σκυλιά δεν χρειάζονται χρήματα αλλά

ανθρωπιά και αγάπη.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ * ΕΧΘΡΟΥΣ ΜΟΥ *...

Ευλόγησε τους εχθρούς μου, Κύριε

ακόμη και εγώ τους ευλογώ και δεν τους καταριέμαι

οι εχθροί με έχουν οδηγήσει μέσα στην αγκάλη σου

περισσότερο από ο,τι οι φίλοι μου

οι φίλοι με έχουν προσδέσει στην γη

ενώ οι εχθροί με έχουν λύσει από τη γη

και έχουν συντρίψει όλες τις φιλοδοξίες μου στον κόσμο.

οι εχθροί με αποξένωσαν από τις εγκόσμιες πραγματικότητες

και με έκαναν έναν ξένο και άσχετο κάτοικο του κόσμου

όπως ακριβώς ένα κυνηγημένο ζώο βρίσκει

ασφαλέστερο καταφύγιο

από ένα μη κυνηγημένο έτσι και εγώ ,

καταδιωγμένος απο τους εχθρούς

έχω βρει το ασφαλέστερο καταφύγιο,

προφυλασσόμενος υπό το σκήνωμά Σου ,

όπου ούτε φίλοι ούτε εχθροί μπορούν

να απωλέσουν την ψυχή μου.

ΕΥΛΟΓΗΣΕ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ μου , Κύριε

ακόμη και εγώ τους ευλογώ και δεν τους καταριέμαι,

αυτοί μάλλον παρά εγώ ,

έχουν ομολογήσει τις αμαρτίες μου ενώπιον του κόσμου

αυτοί με έχουν μαστιγώσει ,

κάθε φορά που εγώ είχα διστάσει να μαστιγωθώ

με έχουν βασανίσει , κάθε φορά

που εγώ είχα προσπαθήσει να αποφύγω τα βάσανα.

αυτοί με έχουν επιπλήξει , κάθε φορά

που εγώ είχα κολακεύσει τον εαυτό μου

αυτοί με έχουν κτυπήσει , κάθε φορά

που εγω είχα παραφουσκώσει με αλαζονεία

ΕΥΛΟΓΗΣΕ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ μου , Κύριε

ακόμη και εγώ τους ευλογώ και δεν τους καταριέμαι ,

κάθε φορά που είχα κάνει τον εαυτό μου σοφό,

αυτοί με αποκάλεσαν ανόητο,

κάθε φορά που είχα κάνει τον εαυτό μου δυνατό,

αυτοί με περιγέλασαν σαν να ήμουν νάνος,

κάθε φορά που θέλησα να καθοδηγήσω άλλους,

αυτοί με έσπρωξαν στο περιθώριο,

κάθε φορά που έσπευσα να πλουτίσω,

αυτοί με εμπόδισαν με σιδερένιο χέρι ,

κάθε φορά που είχα σκεφθεί ότι θα κοιμόμουν ειρηνικά,

αυτοί με ξύπνησαν από τον ύπνο,

κάθε φορά που προσπάθησα να κτίσω σπίτι

για μια μακρά και ήρεμη ζωή

αυτοί το κατεδάφισαν και με έβγαλαν έξω.

ΣΤΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΜΕ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΣΥΝΔΕΣΕΙ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ

ΑΠΛΩΣΑΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ

ΣΤΟ ΚΡΑΣΠΕΔΟ ΤΟΥ ΙΜΑΤΙΟΥ ΣΟΥ

Ευλόγησε τους εχθρούς μου , Κύριε,

ακόμη και εγώ τους ευλογώ και δεν τους καταριέμαι

Ευλόγησε τους και πλήθυνέ τους !

Πλήθυνέ τους , και κάνε τους ακόμη πιο σκληρούς εναντίον μου

ΩΣΤΕ Η ΚΑΤΑΦΥΓΗ ΜΟΥ ΣΕ ΣΕΝΑ

ΝΑ ΜΗΝ ΈΧΕΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

ώστε κάθε ελπίδα μου στους ανθρώπους

να διαλυθεί ως ιστός αράχνης

ώστε απόλυτη γαλήνη να αρχίσει

να βασιλεύει στην ψυχή μου

ώστε η καρδιά μου να γίνει ο τάφος

των δυο κακών διδύμων μου αδελφών:

της αλαζονείας και του θυμού

ώστε να μπορέσω να αποθηκεύσω όλους

τους θησαυρούς μου εν ουρανοίς,

ώστε να μπορέσω για πάντα

να ελευθερωθώ από την αυταπάτη ,

η οποία με περιέπλεξε στο θανατηφόρο δίχτυ

της απατηλής ζωής .

ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΜΕ ΔΙΔΑΞΑΝ ΝΑ ΜΑΘΩ

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΥΣΚΟΛΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ

ΟΤΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΧΘΡΟΥΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ

Μισεί κάποιος τους εχθρούς του

μόνο όταν αποτυγχάνει να αναγνωρίσει

ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΧΘΡΟΙ ,

αλλά σκληροί και ασπλαχνοι φίλοι!

Είναι πράγματι δύσκολο για μένα

να πω ποιος μου έκανε περισσότερο καλό και

ποιος μου έκανε περισσότερο κακό στον κόσμο :

ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ή ΟΙ ΦΙΛΟΙ

ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΕΥΛΟΓΗΣΕ , Κύριε

ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ

ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΜΟΥ ...

ΥΓ. Προσευχή του Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς

ΥΓ. Η φωτογραφία είναι του Ιωάννη Δημακοπουλου

ΥΓ. Τους Ευχαριστώ που μου χάρισαν ... την προσευχή αυτή

αντίδοτο στον μεγάλο θυμό...