Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Υπάρχω...


Πέρα από το ψυχικό κουράγιο
να αντιμετωπίζει τις αντιξοότητες
και να ζωγραφίζει τον άνθρωπο
έτσι όπως είναι από τη φύση του ,
συγκινούσε και μια άλλη όψη
του χαρακτήρα του.
Η *ζωτικότητα της γάτας *
( η έκφραση είναι δική του ),
που του επέτρεπε
να ξεκινά πάντα απ΄την αρχή.
Αυτή η αντοχή στηριζόταν
στην αγάπη για τη ζωή ,
και η αφετηρία της
υπήρξε μία τραγική σκηνή.
Στην ηλικία των 28 χρονών ,
το 1849,
συνελήφθη μαζί με
άλλους διανοούμενους,
που είχαν κατηγορηθεί
ως ανατρεπτικοί,
και φυλακίστηκε.
Στις 16 Νοεμβρίου μαθαίνει πως,
μαζί με τους συντρόφους του,
είναι καταδικασμένος σε θάνατο.
Στις 22 Δεκεμβρίου οδηγούνται
στον τόπο της εκτέλεσης.
Ο παπάς κάνει τη λειτουργία.
Τρεις καταδικασμένοι
δένονται στον στύλο.
Χτυπά το τύμπανο.
Τα όπλα υψώνονται.
Παρεμβαίνει τότε
ένας επίσημος απεσταλμένος
ο οποίος ανακοινώνει
ότι ο τσάρος,
σε ένδειξη μεγαλοψυχίας,
αποφάσισε να τους απονείμει χάρη
και να τους στείλει
απλώς στα κάτεργα.
Ο ένας από τους καταδικασμένους
χάνει τα λογικά του.
Ο Ντοστογεφσκι,
έχοντας πλημμυρίσει
από τη μεγαλύτερη ευτυχία
ξελαρυγγιάζεται
τραγουδώντας στο κελί του
μέχρι την αναχώρηση
για τη Σιβηρία, δύο μέρες αργότερα.
Είκοσι χρόνια μετά,
θα πει ότι αυτή η μέρα ,
τότε που ξέφυγε απ΄τον θάνατο
υπήρξε η ευτυχέστερη της ζωής του.
Λέει δια στόματος Ντιμίτρι Καραμαζόφ :
ΘΑ ΝΙΚΗΣΩ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ,
ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΛΕΩ
ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ :
Υ Π Α Ρ Χ Ω !
Μέσα σε χίλιους πόνους !
ΥΠΑΡΧΩ !
Διπλωμένος στα δύο από τα βασανιστήρια :
ΥΠΑΡΧΩ !
Είμαι δεμένος
στο στύλο της εκτέλεσης......αλλά ΖΩ,
βλέπω τον ήλιο,
κι όταν δεν τον βλέπω ,
ξέρω πως είναι εκεί. !



* Ενα βιβλίο για πέταμα. Paul Desalmand

* Η φωτογραφία είναι από

2 σχόλια: