Ήταν ένα ευαίσθητο αγρίμι....

..........οι σπουδαίες ιδιότητες που περιφέρουμε σαν λάβαρα

για να τις δουν οι άλλοι

δεν είναι παρά φτηνές διακοσμήσεις

που κρύβουν τις μέσα μας ρωγμές.......

ήμουνα εγώ η δυνατή γιατί

ήμουνα παιδί και ακόμα ,

δεν ξέρω σε ποιόν χρωστάω ,

γνώρισα πως στις μάχες για να΄ σαι νικητής ,

έμαθα που λες το μίσος να το μετατρέπω ,

σε αστραπιαίο αιφνιδιασμό,

σε αγάπη για οποιονδήποτε εννοούνε οι άνθρωποι εχθρό.

Έμαθα το σ ε β α σ μ ό.......

ένα σπουργίτι τώρα ! τώρα!

μου κάνει κωλοτούμπες και κούνια στο κλαδί ,

κάνει πως μου χτυπάει τυχαία τη μύτη στο τζάμι.

Πρόσω ! μου παραγγέλνει . Ολοταχώς !

Οι Ιθάκες μας υπάρχουν......

Με λένε..... το όνομά μου βγαίνει

από το μεγαλύτερο κινδυνευτή της πατρίδας μου,

με λένε Οδύσσεια........

.......και όστρακα από τις θάλασσες του Καββαδία......

υγ. Κατερίνα Γώγου (1940-1993)