ΣΥΜΠΑΝΤΕΙΑ ΑΡΜΟΝΙΑ...

.. 6ος αιώνας π.Χ. .....ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ , Δημοφων,

έσπασε αίφνης τη σιωπή του ο ξένος,

δεν είναι θνητοί,

που τους μεταμόρφωσε ο Δίας σε φωτιές.

Όμορφες οι ιστορίες τους, αλλά παραμύθια.

Στην πραγματικότητα

είναι σφαίρες που κινούνται

γύρω από τη σφαίρα της γης και

παράγουν μια εξαίσια αρμονία.

Να ο Κυνόσουρας !

Μένει πάντα ακίνητος στο βορρά.

Σε αυτό το κομμάτι του ουρανού

που βλέπεις τον Κυνόσουρα να λάμπει,

τα άστρα ούτε δύουν ούτε ανατέλλουν.

Φαίνονται ακίνητα.

Να η Αρκτος !

Στο σπίτι του σοφού Θαλή στη Μίλητο

έμαθα τα αληθινά για τα άστρα...

Ομως ο ουρανός και τα άστρα

είναι μέρος του κόσμου

που υπακούει στη μεγάλη δύναμη.

Κοιτάζοντας τα,

νιώθεις την παρουσία της.

Θέλει η σκέψη να κάνει τολμηρά άλματα,

για να συλλάβει την ουσία του κόσμου.

Κόσμος δεν είναι το κόσμημα,

αυτό που ομορφαίνει τη γυναίκα όταν το φοράει.

Όλα γύρω μας είναι κόσμος.

Η γη και ο έναστρος ουρανός.

Οι άνθρωποι , τα ζώα, τα φυτά.

Όλα έχουν ψυχή,

και τα αντιληπτά και τα μη αντιληπτά.

Ζούμε μέσα σ΄έναν κόσμο ασύλληπτο

στην ωραιότητα και στο μέγεθος.

......Κοίταξε ψηλά Δημοφών.

Φύγε από τη γη.

Δάμασε την υπέρβαση.

Άνοιξε διάπλατα την ψυχή σου

και άφησε την ομορφιά

να εισχωρήσει στα κύτταρά της.

Προετοιμάσου..

ακούς;; ρώτησε.

Διώξε το μουρμούρισμα της θάλασσας

και τους ψιθύρους του ανέμου.

Άκου τη θεσπέσια μελωδία.

Αυτή, η μελωδία,

που δεν την συλλαμβάνει

το αυτί του μη ασκημένου ανθρώπου,

είναι η τελειότερη. ...

κοίταξε τ΄αστέρια και θ΄ακούσεις,

άφησε την ψυχή σου ανοιχτή.

Είναι τεράστιες σφαίρες κι ας φαίνονται

μικρές σπιθίτσες.

Κινούνται κι ας φαίνονται ακίνητες.

Ολα κινούνται στον κόσμο και παράγουν

ήχους αρμονικούς και μυστήριους.

Θεϊκή μουσική φτάνει ως εδώ, στη γη.

Μελωδία της κάθαρσης,

που μόνο η φύση και η μεγάλη δύναμη

μπορούν να γεννήσουν.

Άφησε την ψυχή σου ελεύθερη ,

να παρασυρθεί στην αρμονική δίνη

του σύμπαντος.

Στη χοάνη του αιώνια θα υπάρχουμε.

......... εκείνος μπορούσε.

Άκουγε τη συμπάντεια αρμονία.

για μένα ήταν πολύ νωρίς ακόμη-

δεν είχα εξασκηθεί σε τέτοιους

συλλογισμούς και υπερβάσεις.

.... Άκου, Δημοφών,

τον βαρύ ήχο της γης.

Άκου πως οι απλανείς αστέρες

συνταιριάζουν μελωδία.

Άκου ! !

Όλοι μετέχουν σε αυτή τη χορωδία,

ο Κρόνος, ο Δίας, ο Αρης, η Αφροδίτη, ο Ερμής.

Γη και αιθέρας, ο κόσμος,

ζουν μέσα σ΄ένα αέναο τραγούδι.

Αν μάθεις ν΄ακούς τους ήχους του κόσμου,

θα νιώσεις την ύπαρξη της μεγάλης δύναμης.

Θα αντιληφθείς τη θεϊκή υπόσταση των πραγμάτων.

Μια μέρα σταμάτησα έξω από ένα σιδηρουργείο

και άκουγα τις σφυριές του σιδερά πάνω στο αμόνι.

Θα το πιστέψεις ; ; ;

Μέσα στον ήχο του σφυριού

αναγνώρισα τις αρμονίες,

ίδιες με αυτές των άστρων.

Ο ξένος, χωρίς να χαμηλώσει

το βλέμμα του απ΄τον ουρανό,

άρχισε να σιγοτραγουδάει έναν γλυκό σκοπό.

Μετέτρεπε σε ρητό τον κοσμικό ήχο.

* Πυθαϊς * Δήμητρα Σοφιανού