Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011

Τρίτη 6 Ιουλίου 2010, Αφγανισταν...




Μπαλώνει λακκούβες έξω από την Καμπουλ,
ελπίζοντας στον οβολό των διερχομένων οχημάτων,
κι όμως
επιμένει να έχει τα νυχάκια της βαμμένα : αυτή
η λεπτομέρεια γυναικείας κοκεταρίας
μεταφράζεται σε ΘΕΛΗΣΗ για ζωή ,
παρά τις κακουχίες.

Στο πρόσωπο της μικρής Αφγανής ,
αντικρίζουμε το ΕΝΑ δισεκατομμύριο ΠΑΙΔΙΩΝ
που δεν έχουν τα στοιχειώδη για να επιβιώσουν,
το 1,5 δισεκατομμύριο ΠΑΙΔΙΩΝ που απειλούν
η βία και ο πόλεμος,
τα 150 εκατομμύρια παιδιά που υποχρεούνται
να δουλεύουν για να ζήσουν .

Και παραδόξως,

παίρνουμε θάρρος

απ΄ το βλέμμα της.


* Γ.ΤΣ. Καθημερινή της Κυριακής



3 σχόλια:

  1. το βλέμμα της τόσο καθαρό , κι'ομως σα να προσμένει κάτι ... κάτι διαφορετικό ,
    καινούργιο που θα την κάνει ίσως να χαμογελάσει ....

    θα μπορέσει ποτέ να αλλάξει αυτή η καταστασή ;

    "1,5 δισεκατομμύριο ΠΑΙΔΙΩΝ που απειλούν
    η βία και ο πόλεμος,
    τα 150 εκατομμύρια παιδιά που υποχρεούνται
    να δουλεύουν για να ζήσουν"

    οι αριθμοί είναι μεγάλοι ... απο την άλλη πλευρά οι αριθμοί των παιδιών που ζούν με γνώμονα την υπέρ-κατανάλωση [τροφής , νερού ... κ υλικών αγαθών] ... μάλλον είναι πιο μεγάλοι ...

    Είναι σκληρό , να πρέπει να εργάζεται ένα παιδί ...

    Δέσποινα μου , όσο και να προσπαθώ να πάρω θάρρος απο το βλέμμα της ... δεν τα καταφέρνω ... :-(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΚΑΛΗΜΕΡΑ. ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΑΛΛΑΖΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή